S6300317 (2)

3) przewodu ochronnego z betonu, pokrywającego obandażowanie przewoa zasadniczego.

Przykład rurociągu sprężonego układanego na miejscu podaje rys. 3-183. p_riv kład rurociągu sprężanego prefabrykowanego wykonanego dla siłowni Lardii (Francja) uwidacznia rys. 3-184.

Rys. 3-184. Rurociąg betonowy spr«o„* prefabrykowany — siłownia Lardit itriil’ da) (H — 346 m, D - 0.89 m) 1001 ^ran' 1 — przewód ochronny. 2 — końcówki liwne, 3 — spirala sprężająca, 4 — ibroJT nie podłużne, 5 — guma. 6 — przewód iT sądni czy

Pomijamy omówienie obliczeń rurociągów żelbetowych sprężanych jako nie stosowanych dotychczas w siłowniach wodnych krajowych, odsyłając czytelnika do literatury specjalnej [84].

3.6.3. Dylatacje, uszczelnienia i układanie rurociągów

Przewody żelbetowe układa się w sposób ciągły na podłożu na podsypce lub na ławach betonowych biegnących wzdłuż osi przewodu. Zwraca się uwagę, źe w przeciwieństwie do rurociągów żelbetowych rurociągi stalowe układa się na oddzielnych podporach, głównie ze względu na ich późniejszą konserwację.

W rurociągach żelbetowych betonowanych na miejscu nie przewiduje się specjalnych dylatacji termicznych. Są one zresztą ukryte często w ziemi, co znacznie zmniejsza wpływ zmian temperatur.

300

300

300

5S

Rys. 3-186. Łączenie rur żelbetowych za pomoc* pierścieni

i — zaprawa cementowa, 2 — pakuły, 3 — sznur. 4 — kit asfaltowy

śdenie gumowe    _

i — kołnierz żeliwny, 2 — opaska, 3 — uświnienie gumowe, < — zalew ko cementowa

Zasadniczy natomiast problem stanowi łączenie poszczególnych odcinków w przewodach prefabrykowanych. Wszystkie prefabrykowane przewody składają sic ze stosunkowo krótkich elementów o długościach od 2,5 do 5,0 m. Przewody o małej średnicy łączy się najczęściej aa pomocą końcówek typu kielichowego (rys. 3-185) wykonanych od razu w czasie betonowania odcinka; rury o większej średnicy łączy się pierścieniami nasuwanymi na złącze (rys. 3-186). Ponadto istnieje wiele opatentowanych sposobów łączenia rurociągów, polegających na zastosowaniu np. opasek metalowych (rys. 3-187).

podpory

rurociągów stalowych

Napowietrzne rurociągi stalowe układa się na podporach stałych t podporach przelotowych. Podpory stałe rozmieszcza się wzdłuż trasy rurociągu (rys. 3-l88a) w punktach, w których następuje zmiana kierunku osi rurociągu, zaś w przypadku prostoliniowego przebiegu trasy w odstępach od 100 do 330 m w zależ-

rvs. 3-188. Podpory rurociągów stalowych: u) schemat rozmieszczenia podpór stałych I przelotowych, b) schemat działaniu ail na

podporze stałej IW)

1 — podpory przelotowe, * — podpory stale. 3 — luk wklęsły. * — złącze dylatacyjne, I — zmniejszenie średnicy, S — luk wypukły. 7 — podpora na odcinku prostym

no.ści od sposobu ułożenia, średnicy rurociągu i umiejscowienia Jego dyla tac ji. Zadanie podpór stałych polega na przekazaniu nn podłoże wypadkowych sil od rurociągu lub też na przeciwstawieniu się silom odry wającym rurociąg od podłoża. Jeśli bowiem rurociąg zmienia kierunek bądź też pochylenie, gdy następuje zmniejszenie jego spadku (postępując od dołu do góry), będzie on przyciskany do podłoża, a Jeśli następuje zwiększenie spadku, to będzie cm odrywany od podłoża.

Podpora stała, z którą rurociąg jest sztywno związany, powinna więc oddziaływaniem swej masy zapewnić stateczność rurociągu, zabezpieczając go przed oderwaniem od podłoża lub przekazując siły na podłoże z zachowaniem dopuszczalnych nacisków.