scan0001 (10)

Wyznaczanie stałej siatki dyfrakcyjnej

I.    Wymagania do ćwiczenia

1.    Dyfrakcja i interferencja światła

2.    Dyfrakcja typu Fraunhofera na szczelinie

3.    Wprowadzenie do ćwiczenia „Dyfrakcja światła na szczelinie”

Literatura:

l.R. Resnick, D. Halliday, Fizyka, t. II. PWN, Warszawka 1998, str 480^488, 511N>30

II.    Wprowadzenie do tematyki ćwiczenia

Siatką dyfrakcyjną (transmisyjną) nazywamy płytkę szklaną na którą „naniesiono” sze: szczelin wzajemnie równoległych, oraz rozdzielających je przysłon. Wszystkie szczeliny m identyczną szerokość. Nieco szersze ale także jednakowej szerokości sąprzysłony. To „nanoszen szczelin i przysłon polega na zarysowaniu powierzchni płytki szklanej rysikiem diamentowym równych odstępach. Rysy stanowią przysłony zaś odległości między nimi są szczelin z Współcześnie siatki dyfrakcyjne wykonuje się techniką trawienia elektronowego.

Rysunek przedstawia element s:; dyfrakcyjnej, której szerokość szczelin j a o zaś szerokość przysłon aj. Wieli-: a₀ + a, =b nazywamy stalą sia dyfrakcyjnej. Niech liczba wszysnl-; szczelin będzie N. Jeżeli na długu jednego milimetra można wykonać 1 szczelin to siatka o długości 2cm be: miała 20.000 szczelin. Oświetlając siatkę równoległą wiązką światła monochromatycznej długości fali X otrzymamy obraz będący wynikiem:

200