Scan0049 tif

jemnicę produkcji i milordziankę będzie pan wyrabiał sobie za Oceanem.

—    To fantastyczna myśl! — wykrzyknął Buła. —

A więc zdradzi mi pan tajemnicę produkcji?

—    Tak, ale nie za darmo. Każda zdrada tajemnicy kosztuje. Ugodzimy się co do ceny i odpowiedni procent z dochodów będzie mi pan przysyłał.

—    Zgoda! Co za kolosalne oszczędności. Odpada cło i koszty transportu.

—    Trzeba tylko umowę sporządzić w sądzie lub u rejenta.

—    Biorę to na siebie — Buła zatarł ręce. — Moi urzędnicy każdą sprawę potrafią załatwić. Inaczej by u mnie nie pracowali.

Milordziak był równie zadowolony. Nęciła go perspektywa godziwego zarobku. Zaczął marzyć, jak to zaraz sprawi sobie nowy wóz, dokupi parę koni i trochę gruntu. Chciał zapytać, czy w Ameryce znają proso, ale ugryzł się w język. Pytanie mogło być przedwczesne. Napełnił więc skorupę i wręczył Bule,

—    Za naszą umowę.    \

—    Aby nam się poszczęściło.

Zwarli się w braterskim pocałunku.    ' i

—    Władek jestem.    '

—    John, ale możesz na mnie mówić Janek,    ;

I

I znów skorupka poszła w ruch.    |

Młodzi dla uniknięcia kontrolujących spojrzeń wysz- i li na dwór. Józwa zawiesił sobie tranzystor na szyi. i Nagle Mary złapała go    za rękę.    i

—    Patrz, patrz — powiedziała przerażona, wskaż u- ^: jąc Pyrolaka ciągnącego Magdę za włosy po ziemi.

„Sołtys sobie dorabia’' — pomyślał Józwa.

—    Nie bój się, ją nie boli — pogładził dziewczynę po ręce.

—    Jak to, nie boli?

i

r

—    No tak, bo ta kobieta ma na głowie specjalną opaskę. I on ciągnie za tę opaskę.

—    Po no tak robi? — nie mogła się nadziwić Mary.

Józwa chwilę się zastanawiał.

—    Widzisz, taki jest u nas zwyczaj. Kobiety bardzo to lubią. Boisz się? — zapytał widząc, że dziewczyna drży.

—    Nie, ciebie się nie boję — odpowiedziała ufnie i jeszcze bardziej przytuliła się do niego.

Józwa objął ją mocno ramieniem. Tak ich zobaczył

dziadek, który się właśnie obudził.

—    Ho, ho, Józwa wie co w trawie piszczy — stwierdził z uznaniem i pięknie młodym zaklekotał.

Chłopak z wdzięcznością spojrzał w górę. Dziadek na powitanie pomachał mu skrzydłem i konspiracyjnie pstryknął się w szyję na znak, że męczy go pragnienie, Józwa kiwnął głową. Postanowił zaopatrzyć bociana, jak tylko wyjdą goście.

Z chaty wytoczyli się Milordziak z Bułą.

—    Muszę odprowadzić ojca — powiedziała dziewczyna.

—    Przyjdziesz jeszcze?

—    Oczywiście — odrzekła i posłała mu ręką pocałunek.

i

i

ROZDZIAŁ, DWUNASTY

No i pojechał Kulfoniak do Warszawy. Już od dawna naradzał się z żoną, rozważali wszystko szczegółowo. Handel ziemią rozwijał się pomyślnie, spory grosz wpadł im za skóry sprzedane Bule do prehistorycznego

i

i

d

i

i

i

101