sieci

6. POMIARY I TESTY SYSTEMÓW SDH

6.1. WSTĘP

Rozbudowa sieci teletransmisyjnej opartej na synchronicznej hierarchii systemów cyfrowych wymaga opracowania odpowiedniej metodyki badań. Metody pomiarowe stosowane od szeregu lat w sieciach plezjochronicznych nie mogą być tu użyte, W strukturze funkcjonalnej dowolnego urządzenia SDH można wyróżnić: bloki styku z medium transmisyjnym, bloki związane z tworzeniem struktury informacyjnej sygnału i wydzielaniem sygnałów składowych, bloki zarządzania i dostępu do nagłówków oraz bloki synchronizacji i taktowania. Klasyczne pomiary sygnałów są związane z blokami interfejsów oraz blokami synchronizacji i taktowania. W pozostałych blokach urządzenia przeważają operacje przetwarzania informacji, a w tym również analiza i generowanie alarmów. Dlatego też badania urządzeń SDH obejmują nie tylko pomiary, ale również dużą liczbę testów poprawności obróbki informacji. Zakres badań jest w znacznym stopniu uzależniony od celu w jakim badanie jest przeprowadzane. Wyróżnić można następujące podstawowe cele badań: sprawdzenie jakości urządzenia w fazie produkcji, sprawdzenie zgodności jego parametrów technicznych, a także eksploatacyjnych z wymaganiami krajowymi lub wymaganiami operatora w procesie homologacji (akceptacji), sprawdzenie jakości danego egzemplarza zamawianego urządzenia u dostawcy i po jego zainstalowaniu oraz okresowa kontrola i usuwanie awarii w okresie gwarancyjnym i w warunkach eksploatacji pogwarancyjnej. Badania mogą dotyczyć pojedynczych urządzeń jak również obejmować wybrane struktury sieciowe (np. pierścienie) lub większe fragmenty sieci.

Badania urządzeń SDH można podzielić na:

■    badania ogólne,

■    analizę poprawności odwzorowania i zwielokrotnienia,

■    sprawdzanie nagłówków,

■    sprawdzanie procedur dopełniania i ustawiania wskaźników,

■    testowanie sygnalizacji alarmowej,

■    pomiary interfejsów sygnałów plezjochronicznych,