sieci

Teletransmisyjne systemy synchroniczne 25

Na rysunku 1.5 pokazane zostały graficznie relacje między kontenerem, kontenerem wirtualnym i modułem transportowym STM w procesie zwielokrotnienia hierarchii synchronicznej oraz ogólne zasady multipleksacji w systemach SDH. Muitipleksacji tej dokonuje się w dwu etapach. W pierwszym z nich ma miejsce multipleksacja kontenerów wirtualnych niższego rzędu do VC wyższego rzędu. W drugim natomiast dokonuje się połączenia kontenerów wirtualnych wyższego rzędu z nagłówkiem sekcji SOH (ang. Section Overhead)_f aby utworzyć sygnał STM-N. Szczegółowe omówienie procesu zwielokrotnienia zawarte jest w rozdziale 2.

Z uwagi na to, że operacja wprowadzenia strumienia niższego rzędu do ramki SDH jest związana raczej z przetwarzaniem informacji, a nie typowym dla PDH zwielokrotnieniem, rozmiar sygnału użytkowego (dokładniej jego przepływność) może być dowolny, byleby mieścił się on w wybranym polu użytkowym. Przy zwielokratnianiu stosowany jest przeplot bajtowy sygnałów składowych i w nagłówku ramki zapisywana jest pozycja sygnału w ramce. Mechanizm ten umożliwia łatwy dostęp do każdego z sygnałów składowych, bez konieczności przeprowadzania typowej demultipleksacji. Metody adaptacji sygnałów składowych i ich zwielokrotnienia omówiono szczegółowiej w rozdziale 2;

Systemy SDH umożliwiają transmisję wszystkich spotykanych sygnałów PDH, a w przyszłości umożliwią transmisję sygnałów ATM, DQDB-MAN {ang. Distributed Queu Dual Bus - Metropolitan Area Network- protokół dostępu w sieciach wielkomiejskich), FDDI (ang. Fiber Digital Data Interface - protokół transmisji sygnałów cyfrowych w łączach światłowodowych), TV, HDTV (ang. High Division TeleVision - standard

sygnału telewizyjnego o podwyższonej rozdzielczości) i być może wielu innych.

*

1.33. Charakterystyka systemów synchronicznych

Podstawowym założeniem, jakie przyświecało przy opracowywaniu zasad synchronicznej hierarchii cyfrowej, było usunięcie wprowadzanych przez hierarchię plezjochro-niczną ograniczeń możliwości realizacji współczesnych potrzeb w zakresie usług telekomunikacyjnych. Stąd też w ogólnej charakterystyce systemów SDH znaleźć można wiele elementów, które są przeciwstawne w stosunku do wad systemów PDH. Dalej przedstawiono podstawowe cechy i walory użytkowe systemów synchronicznych:

■    systemy SDH są systemami synchronicznymi, tzn. działającymi synchronicznie z głównym zegarem systemu, tzw. pierwotnym zegarem odniesienia;

■    prostota operacji multipleksacji i demultipleksacji; wprawdzie sygnał niższego rzędu, tzn. sygnał o mniejszej przepływności, jest zawarty w sygnale zbiorczym, podobnie jak w hierarchii plezjochronicznej, jednakże SDH oferuje znacznie łatwiejszy, bo bezpośredni do niego dostęp z poziomu wyższego poprzez wprowadzenie mechanizmu