sieci9

-94-

Rys.5.3.1. Hierarchia systemu sarzaczania sieci

Proces zarządzania siecią SDH powinien być wielowarstwowy i rozłożony przestrzennie. W wielowarstwowym modelu organizacyjnym każda warstwa może wprowadzać dodatkowe funkcje zarządzania, jednak struktura komunikatów powinna pozostawać identyczna. Przykładową realizację sieci zarządzania pokazuje ryunek 5,3.1. Można wyróżnić warstwy sterowania siecią (NCL-Network Contro 1 Layer). elementowego poziomu zarządzania i zarządcy elementu (EM-Element Manager) itp. Modelowy element sieci (NE NetWork Element) jest przedstawiany jako układ bloków funkjonalnych, które ze względu na swobodę realizacji nie odpowiadają blokom fizycznym urządzeń. Z punktu widzenia problemów zarządzania siecią bloki te można podzielić na grupy:

1.    bloki transmisyjne oraz bloki związane z synchronizacją.

2.    bloki związane z zarządzaniem:

-    funkcja zarządzania urządzeniami synchronicznymi SEMF;

-    funkcja komunikacji komunikatowej MCF;

-    funkcja dostępu nagłóka OHA.

Funkcję zarządzania SEMF można uważać za lokalny ośrodek dyspozycyjny. Wewnątrz elementu funkcja SEMF kontroluje i steruje pracą bloków, oraz zbiera informacje dotyczące pracy systemu. Na zewnątrz danego elementu sieci funkcja SEMF jest podporządkowana systemowi operacyjnemu. Zebrane i przetworzone informacje dotyczące pracy systemu zamienię na komunikaty CMISE (element usługowy informacji wspólnego zarządzania) i odpowiada na komunikaty CMISE systemu operacyjnego. Proces komunikacji jest realizowany za pośrednictwem funkcji MCF, która zapewnia:

1.    transport komunikatów wymienianych między elementem sieci i systemem operacyjnym.

2.    transfer komunikatów wymienianych między innymi elementami sieci i systemem operacyjnym.

Do tego celu blok MCF ma dostęp do odpowiednich bajtów nagłówka, stanowi zakończenie