siecis

Zwykle kwantyzacja i kodowanie aą związane ze sobą. W nadajniku konujc się także zwielokrotnienia w czasie (krotnice czasowo).

Po -stronie odbi.rczej zachodzą procesy odwrotne. Z zakodowane go

h

frowego sygnału otrzymujemy na powrót analogowy sygnał telefoniczny, wyniku dekodowania sygnału cyfrowego otrzymujemy tu próbki amplitud, poddawane następnie demodulacji. Następuje też w odbiorniku rozdział sygnałów na poszczególne kanały.

Odrębnym zagadnie ulem jest transmisja sygnału cyfrowego od nadaj-t nika do odbiornika. Problemy transmisyjne omówiono w punkcie 4.2.5*

1

*

;:ys. ?    . ;~ro okopanie 'yg/iału ciągłego

Ha rysunku 4.25 :r odstawiono przebieg 'gy^sału,. np; sygnału mowy,w

funkcji czasu. Zgodnie z i^ierdzenieia o pr cbko yjaniu {    ), cza-

■

sowa odległość między kolejnymi próbkami - taw. o i 3 t ę p próbkowania- musi być nie większa niż

T < — ^p 2f

[sj ,

(4.11)

gdzie f jest największą częstotliwością występującą w sygnale Zależność (4*11) można przedstawić również n formie:

(4.12)

próbkowa-

[He] ,

f > 2f P    £

gdżie f nósi nazwę c zęstotliwości nia (lub częstotliwości Nyąuista).

Przy spełnieniv warunku (4.12) sygnał próbkowany może być odtworzony w odbiorniku w zasadzie bo z zniekształceń. Na rysunku 4,26 przedstawiono widmo sygnału zawierającego składowe o częstotliwościach od do f , próbkowanego z częstotliwością f^.

ff wypadku zmniejszenia wartości f^_# może dojść do "zachodzenia” poszczególnych składowych pasemek na siebie, co staje się powodem poją-

2 34

• «

2f„

3f.

I. I.

^____

Rys. 4,26. Widmo sygnału zawarto go w paśmie - fg),

próbkowanego z częstotliwością £

wienia się zniekształceń sygnału. Rysunek uzasadnia jednocześnie konieczność dysponowania przy systemie PCU kilkal-l.rotnie    szerszym pasmem

trunsmisyjnym.

Próbkowanie , w którego wyniku następuje przekształcenie ciągłego 3ygnaiu modulującego (rys. 4.25) na sygnał nieciągły,złożony z krótkich odcinków sygnału ciągłego przedzielonych przerwami,realizuje się zwykle za pośrednictwem przełącznika próbkującego, sterowanego ' z pracującego cyklicznie rozdzielacza impulsów. Otrzymany na wyjściu układu próbkującego sygnał jest analogowym sygnałem PAM.

Uwzględniając, że dla pasma telefonicznego mamy £    = 3,4 [kHzj ,

zgodnie z wzorem (4.‘12) otrzymamy

3,4 = 6,8 [kHz] .

i .

i" praktyce przyjmuje ślę f = 8 [kHz] ,co odpowiada odstępowi próbkowania T = 125 [u. s ].

Wartość T odpowiada odległości czasowej kolejnych próbek poje-dynczego sygnału. W rasie zwielokrotnienia czasowego, w szczelinach między próbkami jednego sygnału umieszcza się próbki innych sygnałów. Odległości czasowe kolejnych próbek, występujących w sygnale zbiorczym, będą wówczas odpowiednio mniejsze. I tak dla systemów np. 24- i 30-krotnych odległości te wyniosą:

T

p24

T

- _J2 ^ 24

5,2 fas] ,

T

T

P

_P30 - ₃₂ ^s M-

Zasadę zwielokrotnienia czasowego (IDki) wyjaśniono na rys. 4.27 dla przypadku 4 sygnałów. Należy zauważyć, że zwielokrotnienie czasowe było stosowane już dawniej (np. synchroniczny system telegraficzny Bau-dota). Wykorzystywano wówczas komutatory mecnai ic;:re. Obecnie stosuje r.ię wyłącznie elektroniczne przełączanie    .^yćir.ych : •»:ałó.v. Prak-