Przypisy+ bibliografia03

Według prof. dr. hab. Krzysztofa Konarzewskiego

PRZYPISY - STANDARD EUROPEJSKI

W standardzie europejskim w miejscu tekstu, gdzie powinna się znaleźć informacja o źródle umieszcza się odsyłacz (najczęściej cyfrę, rzadziej gwiazdkę lub

i

inny symbol graficzny), pełną zaś informację - w przypisie, który znajduje się u dołu strony lub na końcu odniesienia. To drugie rozwiązanie jest znacznie mniej wygodne i nie należy go stosować. Każdy przypis jest poprzedzony numerem lub symbolem graficznym odsyłacza, dzięki czemu nie ma obawy o pomyłkę.

Oto przykład przypisów w tekście głównym:

W klasach początkowych dzieci rzadko zadają nauczycielowi pytania³.

„3" odsyła do przypisu na dole strony:

³E. Putkiewicz Proces komunikowania się na lekcji. Warszawa 1990, WSiP.

Jak widać , na przypis składają się: inicjały imienia - kropka - nazwisko - tytuł wyróżniony kursywą - kropka - miejsce wydania - rok wydania - przecinek - nazwa wydawcy - kropka. Trzeba zwrócić uwagę, że tytuł nie jest wzięty w cudzysłów i zawsze kończy się kropką, nazwa wydawcy jest oddzielona przecinkiem od miejsca i roku wydania, a cały przypis jest zamknięty kropką.

W omawianym standardzie obowiązują ponadto różne zasady szczegółowe:

Jeśli autor powołuje się na polski przekład obcojęzycznej książki, jest dobrym obyczajem podawać w pierwszym przypisie nazwisko tłumacza:

⁵D. Riesman Samotny tłum. Przeł. J. Strzelecki, Warszawa 1971, PWN.