slanowanie9

linowe, -mezohalinowe i polihalinowe, podając równocześnie "'11'c stopnia zasolenia (S°/oo) dla poszczególnych typów wód

I. IX).    .

.iwartość i. skład soli wód są ważnymi czynnikami ekolo-7,nymi wpływającymi na biocenozy. Od dawna obserwowano, Inne organizmy, żyją w morzach i oceanach,, inne/>v wodach Ml-ich, i jeszcze inne w‘ śródlądowych wodach słonych.. ■

p    Ta b ela^'IX ^: V:-Óy •'

Podział wód ze względu na stopień zasolenia (według Ekmana, 1953) •    ę

■ Wody o różnym stopniu zasolenia	S^0/oo*> '
Wody słodkie	0 — 0,5
Oligobalinowe wody śródlądowe	; 0,5-3
Mezohalinowe wody śródlądowe	3-10
Polihalinowe wody śródlądowe	10—17(20?)
Oligobalinowe wody morskie	17 (20?)—30
Mezohalinowe woda morskie	30-34 (?)
Polihalinowe wody morskie	34

- \%• — oznacza stopień zasolenia, czyli liczbę gramów soli w 1 1

błony wód słodkich. Glony jezior. Skład jakościowy i ilościo-t jezior uzależniony jest od warunków iizyczno-chemicznych

••'y.    .    -    ' .

'Inziora oligotroficzne' cechuje ubogi. limnoplankton (plankton l^|i|r.^,ny). Charakterystycznymi gatunkami są między innymi: ^filaria flocculosa var. pelagiae_J Crucigenia irregularis, Mal-'ii.a& allorgei, Uroglena americana i Peridinum palustre. Na "• występują zbiorowiska ramienic.

W górskich jeziorach oligotroficznych glony występują w nie-

■    Ikiej ilości, mniej niż 1 organizm w 1 ml.. W planktonie wy-!l"iją pojedyncze gatunki rodzajów Peridinium; Gymnodinium, lillomonas, Dinobrycn 'oraz nieliczne okrzemki i zielenice ko-

¹ >«■ Przykładami jezior oligotroficznych są: Hańcza, Białe, Wi-

■    l:ie (Pojezierze Suwalskie) oraz jezioro Wuksniki (Pojezierze 1' ni skie).

■    Icziora mezotroficzne i eutroficzne cechuje bogactwo gatun-

■    planktonowych, zwłaszcza zielenic z rzędu Chlorococcales,

- inek i sinic. Strefę przybrzeżną, czyli litoral pokrywają nit-

kowate zielenice, jak np. gatunki rodzajów Spirogyra, Mougeotia,

Zygnema, Oedogonium, Cladophora i Rhizoclonium. Rośliny kwiatowe i" przedmioty zanurzone w wodzie porastają zbiorowiska i peryfitonu.

Zbiorowiska i zespoły glonów jezior mezotroficznych i eutroficznych Polski są' dobrze poznane głównie dzięki dawniejszym pracom Wołoszyńskiej (1922, 1923) i Wawrzyniaka (1923, 1924,

.1930, 1931) i nowszym pracom Bohra (1962, 1967, 1972) ii Półto-•rackiej (1972). ,    ■    .    . •    '•

. '" Przykładami' jezior⁷ mezotroficznych są jeziora występujące na . północy Polski:"Drawskie;^;Ostr.owite,. Bobiecińskie, Lipczyno, Ra- • _v;V; -    y--

duń, Partęczyny. Przykładami jezior eutroficznych są jeziora występujące również na północy Polski, np. jeziora: Mamry, Kor-towskie, Mikołajskie, Lemięt.

Jeziora dystroficżne charakteryzują przede wszystkim zbiorowiska złożone z gatunków należących do rodziny Desmidiaceae oraz mniej licznych gatunków okrzemek i bruzdnic. Przykładami jezior dystroficznych są jeziora: Smolak na Pojezierzu Mazurskim i Toporowe Stawy w Tatrach.

Glony stawów. Zbiorowiska glonów stawów podobne są ze względu na skład 'gatunków do zbiorowisk jezior. Należy jednak zwrócić uwagę, że w planktonie stawów łowionym siatką mogą znajdować się gatunki przypadkowo zawleczone ze strefy dennej. Stawy o wodzie czystej mają podobny skład gatunków jak jeziora oligotroficzne. W stawach oligotroficznych glony nie tworzą zakwitów. Stawy eutroficzne charakteryzują się zakwitami następujących gatunków sinic: Microcystis flos-a.quae, M. aeru-ginosa, M. viridis, Gomphosphaeria naegeliana, Anabaena spiroi-des, A. circinalis, Aphanizomenon flos-aqnae (ryc. 449). W skład planktonu, poza sinicami, wchodzą liczne rodzaje z rzędu Chloro-coccales oraz okrzemki (ryc. 450). •

Glony śródlądowych wód słonych. Śródlądowe wody słone stanowią specyficzne środowisko życia-. W Polsce występowanie wód mineralnych ogranicza się w zasadzie do czterech głównych regionów kraju, a mianowicie: sudeckiego, Karpat i przedgórza karpackiego, nidziańskiego oraz kujawsko-pomorskiego. W innych

445