Polska, Europa
Żuławski Wawrzyniec Jerzy, zwany Wawa (1916-1957), syn PlJerzeoo Żuławskiego, kompozytor, krytyk i alpinista. Studiował muzykę u PlK. Sikorskiego w konserwatorium w Warszawie, u (Uj\L Boulanaer w Paryżu oraz muzykologię na (Uuw. W czasie II wojny światowej członek (UĄK, żołnierz PI powstania warszawskiego (1944). 1945-1949 profesor konserwatorium w Łodzi, od 1950 - PWSM w Warszawie.
Publikował recenzje muzyczne, m.in. w Ruchu Muzycznym, Expressie Wieczornym i Nowej Kulturze. Skomponował utwory: orkiestrowe, np. Cztery kolędy polskie (1947), kameralne, fortepianowe, wokalne, m.in. Wierchowe nuty na chór i skrzypce solo (1955).
Należał do czołówki polskich alpinistów. Od 1954 pełnił funkcję prezesa Klubu Wysokogórskiego. Żuławski jest autorem szeregu nowych dróg taternickich (m.in.: północno-zachodnią ścianą Plżabieoo Mnicha, północno-wschodnim filarem PI Mięguszowieckiego Szczytu, północną ścianą Małego Młynarza, wschodnią ścianą PlŁomnicy. wschodnią ścianą PI Lodowego Szczytuj. Dękonał też wielu pierwszych przejść zimowych, m.in. 1935 przeszedł Lodowy Szczyt przez Dolinę Śnieżną i północno-wschodnią ścianą Cubryny. Brał udział, a następnie organizował szereg wypraw w Alpy.
Był ofiarnym ratownikiem górskim. Zginął tragicznie w Alpach, w czasie akcji ratunkowej, poszukującej w masywie PI Mont Blanc w Alpach zaginionych alpinistów, wśród których był Polak Stanisław Groński. Upamiętnia go m.in. tablica pamiątkowa na Tatrzańskim Cmentarzu Symbolicznym.
Autor tekstów literackich poświęconych taternictwu i ratownictwu górskiemu, wśród nich: Niebieski krzyż (1946), Sygnały ze skalnych ścian (1954), Tragedie tatrzańskie (1956), Skalne lato (1957).