Rasy psów wykorzystywane w kynoterapii
W doborze psa dla kynoterapii istotne jest pierwotne przeznaczenie rasy i związane z tym odruchowe zachowania mające wpływ na bezpieczeństwo zajęć. Stąd preferuje się psy rasowe, u których można spodziewać się występowania z dużym prawdopodobieństwem cech niezbędnych przy prowadzeniu zajęć z kynoterapii. Pies terapeutyczny to:
- pies społeczny
- pies przewidywalny
- pies posłuszny
W kynoterapii nie powinny być używane psy z grup, których pierwotna użytkowość wymagała zachowań agresywnych:
- psy obronne
- psy stróżujące
- psy bojowe
Nie ma rasy psów szczególnie nadającej się do kynoterapii. O przydatności decydują zawsze cechy osobnicze oraz umiejętności przewodnika. Rasami psów często spotykanymi w kynoterapii są:
- Golden Retriever
- Labrador Retriever
- Cavalier King Charles Spaniel
Cele dogoterapii
Prowadzenie zajęć z udziałem psa ma na celu między innymi:
- przełamanie bariery lęku przed kontaktem z psem,
- akceptowanie obecności psa w bliskim otoczeniu,
- nawiązanie i pogłębianie kontaktu z psem,
- kształtowanie pozytywnych emocji dziecka,
- pobudzanie zmysłów: wzroku, słuchu, dotyku i węchu,
- koncentrację uwagi,
- rozpoznawanie części ciała człowieka i psa,
- podejmowanie różnych form działań ruchowych w obecności psa i w kontakcie z nim,
- naukę relaksacji w obecności psa,
- umożliwienie dziecku wykonywanie wybranych czynności pielęgnacyjnych przy psie,
-jeżeli to możliwe - rozwijanie mowy, wzbogacanie słownictwa oraz nazywanie własnych emocji,
- wykonywanie czynności porządkowych w kontakcie z psem, - uczenie zasad bezpiecznego postępowania z psem, itp.
Korzyści płynące z kynoterapii:
- przynosi radość i wywołuje uśmiech,
- pozwala rozwijać kontakty społeczne,
- poprawia komunikację,
- pozwala myśleć o czymś innym niż własna osoba, wiek, choroba.
- stymuluje ruch i aktywność, samodzielność i odpowiedzialność,
- daje możliwość okazania uczuć,
- wytwarza swoistą więź: człowiek - zwierzę,
- podwyższa pewność siebie, nadaje życiu sens,
- pomaga zdobyć nowych przyjaciół,
- ułatwia przejść przez samotność, chorobę i depresję,
- rozwija funkcje poznawcze, koncentrację uwagi, orientację przestrzenną,
- uczy samoakceptacji.
2