Strony4

44

1. Prognozowanie obciążeń w sieci elektroenergetycznej

Dla gospodarstw domowych

y, = 8,09 - 0,2SA',, + 0,01 X_2l + 0,92X₃, - 0.03A'₄,.    (1.20)

Dla lokali niemieszkalnych

y₂ = -0,85 + 2,77X,₂-0,13X₂₂+U7A^r32 + 0,30Ar₄₂ + 0,72^52.    (1.21)

Dla pozostałych odbiorców komunalnych:

= 1,87 + l ,86^,3 +0,48 A'23+0,09^33 — 0,76X43.    (1.22)

Wartości przyrostów zmiennych niezależnych X wyrażone są w procentach.

1.4.5. Prognozowanie zapotrzebowania na moc

Prognozowanie zapotrzebowania na moc sprawia największe trudności ze względu na brak odpowiednich pomiarów, a co za tym idzie — statystyki zapotrzebowania na moc. W sporadycznych przypadkach, gdy statystyka taka istnieje, nic nie stoi na przeszkodzie w stosowaniu metod takich samych jak przy prognozowaniu zużycia energii. W przypadku braku statystyki mocy, jedną z metod wyznaczania zapotrzebowania na moc jest wykonanie prognozy rocznego czasu użytkowania mocy maksymalnej. Niestety, w tym przypadku nie można przytoczyć żadnych uniwersalnych metod. Konieczne jest przeprowadzenie dla każdego miasta i każdej grupy odbiorców' bytowo-komunalnych odrębnej analizy techniczno-ekonomicznej, uwzględniającej stan istniejący, planowane kierunki rozwoju, wyposażenie odbiorców itp.

W celu wyznaczania jednostkowych obciążeń dla zabudowy mieszkalnej (gospodarstw domowych), użyteczności publicznej (lokale niemieszkalne) oraz drobnego przemysłu i oświetlenia zewnętrznego można posłużyć się wytycznymi ustalania mocy i energii przez miejskie odbiory bytowo-komunalne [14].

Ze względu na brak wystarczającej liczby danych statystycznych (pomiarów') w zakresie zapotrzebowania na moc elektryczną przez poszczególne grupy odbiorców bytowo-komunalnych, z konieczności jesteśmy zmuszeni często do stosowania tzw. metody „świadomego kształtowania przyszłości”. Polega ona na konstruowaniu perspektywy na podstawie arbitralnych założeń. Dobrym przykładem zastosowania tej metody może być określenie przyszłościowego zapotrzebowania na moc przez oświetlenie zewnętrzne w^f mieście. Urbanistyczne plany zagospodarowania przestrzennego na podstawie przeprowadzonego studium komunikacyjnego podają perspektywiczny układ komunikacyjny miasta z określeniem poszczególnych ulic według klas tworzonych w' aspekcie funkcjonalnym i ruchowym.

Metoda i sposób prognozowania Energoprojektu [14] pozwala na wyznaczenie prawidłowego rozkładu obciążeń na planie miasta. Rozkład ten w poszczególnych obszarach miasta nie jest proporcjonalny do liczby mieszkańców. Ma to wpływ' na liczbę i ekonomiczną wielkość punktów transformatorowych lokalizowanych w^f dzielnicach peryferyjnych, wynikającą tylko z potrzeb oświetleniowych. Ustalając średni roczny czas użytkowania mocy maksymalnej (3800 — 4000 h/a), [14], [19],