tyrteizm1

uiaiaUciu doceniała jaz lypowoić

uyi szczytową w XIX w. fazą wziętości „typu" V wyrazów pochodnych. Ta wziętość brała się z programu literackiego, który nakazywał wychowywać społeczeństwo przez pokazywanie mu jego konterfektu — typowość i typ miały być narzędziem tej czynności.

Lit.: P. Chmielowski, Nasza literatura dramatyczna, t. I — 2, 1898; A. Drogoszcw&ki, Typ i charakter, ,.Pamię\mVLiletacW'

1936, z. I; H. Markiewicz, O typowości w literaturze, Iw:] Tradycje i rewizje, 1951; P. Van Tiegjłcm, Główne doktryny literackie we Francji, 1971; J. Bachórz, Fizjologie, [w:] Poszukiwanie realizmu, 1972; R. Wettck, Pojęcie realizmu w badaniach literackich, \wi\ Pojęcia i problemy nauki o literaturze, 1979.

Antonina Bartoszewicz

Zob. też Charakter, Fizjologia (szkic fizjologiczny). Realizm TYRTEIZM

Tyrteizm, nurt poezji patriotycznej szczególnie żywotny w polskim romantyzmie, nazwany tak od Tyrteusza (Tyrtajosa), greckiego poety z VII w. p.n.e., autora elegii (z których zachowało się niewiele), wzywających Spartan w czasie II wojny messeńskiej do nieustępliwej walki w obronie zagrożonej ojczyzny. Legenda czyni z Tyrteusza symbol patriotycznej poezji bojowej, prowadzącej