wdk

'■'fc

Wykład 5    Podstawy wcrń-kan.    Strona| 3/4

3.    Podwyższenie poziomu wody w studni ponad zwierciadło wód gruntowych, przez co wpływająca w grunt pod wieńcem woda zmniejsza kąt tarcia między gruntem a murem studni, zmniejszając tym samym opory tarcia. Sposób ten daje korzystne wyniki w gruntach słabo przepuszczalnych.

4.    Wypłukiwanie gruntu spod wieńca przez wtłoczenie pod ciśnieniem wody przez dysze umieszczone w wieńcu studni. Nadaje się do gruntów przepuszczalnych.

5.    Zastosowanie ciężkich wibratorów na murze studni, co równocześnie ułatwia równomierne opuszczanie studni.

6.    Zastosowanie cieczy tiksotropowych wprowadzonych pod ciśnieniem między grunt a mur studni za pomocą systemu przewodów z wylotami ponad wieńcem. Ciecz tiksotropowa zmniejsza bardzo poważnie tarcie między gruntem a murem, tak, że stosunkowo mały ciężar studni wystarczy do pokonania oporów tarcia.

7.    Wykonanie lekkiego rozszerzenia płaszcza studni ku dołowi (rozszerzenie płaszcza wykonuje się zwykle na l/3^-l/4 wysokości studni; wynosi ono od 1:20 przy studniach do 8 m głębokości, do 1:50 przy studniach ponad 15 m głębokości.

8.    Lub wykonanie wieńca o nieco większej średnicy zewnętrznej (ok. 0,l(H-0,20 m z każdej strony) niż średnica zewnętrzna muru studni (sprzyja to jednak odchyleniu studni od pionu).

Ujmowanie wód podziemnych za pomocą studni wierconych

Za pomocą studni wierconych ujmuje się powszechnie zarówno wody płytkie jak i głębokie. Budowę studni^ierconej musza poprzedzać badania w celu ustalenia zasobów wody. Studnia wiercona składa się z następujących podstawowych części rys. nr 70

1.    Rury filtrowej, którą zakłada się w warstwie wodonośnej. Jest ona przystosowana do przepuszczenia wody i zatrzymania materiału wodonośnego.

2.    Rury eksploatacyjnej (okładzinowej) stanowiącej osłonę i zabezpieczenie otworu studziennego od warstwy .wodonośnej aż do powierzchni ziemi (do obudowy studni). Rury okładzinowe mogą składać się z rur o różnych średnicach, zależnie od głębokości założenia rury filtrowej. '

3.    Obudowa studni, jest zakończeniem studni i jednocześnie zabezpieczeniem przed jej uszkodzeniem.

Rodzaje studni wierconych rys. 43

>    Studnie bezfiltrowe rys. 43 a, b; - studnie te maja rury okładzinowe doprowadzone do warstwy wodonośnej i zamiast filtru mają otwór (w przypadku warstwy wodonośnej skalistej) lub lej (w przypadku warstwy wodonośnej piaszczystej)

>    Studnie filtrowe rys. 43 c, d, e - Studnie filtrowe mają rury okładzinowe początkowo doprowadzane do dna warstwy wodonośnej, a następnie po założeniu filtru, podciągnięcie w górę dla odsłonięcia filtru, pozostając jako rury eksploatacyjne rys. 43c - albo okładzinowe, po założeniu filtru z przedłużona rurą nadfiltrową zostają całkowicie wyciągnięte rys. 43d, wreszcie przy znacznych głębokościach, wykonanie jest podobne jak w przypadku (rys. 43c), z tym, że dla dojścia z rurą okładzinową na konieczną głębokość,