Zdj¦Öcia 0095

ni autora czy Umogo bohatera. D/.iccko przybliża s;ę zatem dOK rozumieniu kreacyjności świata irztuki, u stąd jui zupełnie bludlO« ilo stawiania pytań o /na< /cnn- kr« nwnncgo elementu.    1

Interpretacja »ymł)olic*na. Kategoria najwyższa w hierarchicznej strukturze rozumienia utworu ..przenosi naa w sferą znaku I i szuka sensu poza tym, co zostało łiezpośrednio przedstawiani, ] a konkretną treść utworu ujmuje Jako symbol (znak) treści ukry- 1 tej" (s. 78).

Dzieci nie streszczają utworu, lecz podają w krótkiej wypowiedzi uogólniony sens, np. o Nowych izarach cesarza piszą; i „Nie należy bać się o urząd czy pracę, ale zawsze postępować zgodnie ze swoim zdrowym rozsądkiem i szanować prawdę". Albo na temat baśni Ostatnia perła: „Autor przekazując te wydarzenia, chciał nas pouczyć o życiu, ponieważ gdyby zabrakło ostatniej perły — wróżki Troski, człowiek me doceniłby innych pereł: zdrowia, bogactwa, powodzenia i miłości”. Wypowiedzi te świadczą, ze mali odbiorcy me zatrzymują uwagi na konkretach, potrafią się od nich oderwać i przejść do rozumowania abstrakcyjnego.    .j|fl

„Dziecko staje się wreszcie zdolne zrozumieć, — pisze E. Gut-tmejer — ze czytany tekst jest upostaciowaniem pewnej abstrakcyjnej myśli. Pojawia się u niego nastawienie na symbol. Po* czątkowo otrzymane interpretacje symboliczne mogą być nawę* błędne. Świadczą one jednak, ze owo nastawienie na symbo) ju; powstało w umyśle dziecka. Wie już ono, że treść dosłowna jei znakiem, ze wskazuje na inną, wtórną, ale istotniejszą treść