łuki0019

320

Łuki

Rys. 13-60. Kotwienie wiotkiego ściągu w skrajnej belce wezglowiowej, stanowiącej jednocześnie urządzenie regulujące naciąg (1)

1 — dwie nakrętki, 2 — płytka wzmacniająca, 3 —-ceownik (może być wyeliminowany przy dostatecznym pogrubieniu płytki wzmacniającej), 4 — rurka gazowa, 5 — pogrubiona część ściągu z nagwintowaniem (wstawka), 6 — żeberka w miejscu styku ściągu z nagwintowaną częścią pogrubioną, 7 —-ściąg (najczęściej:    H — 140-J-260 mm, d = 20-e

-r-70 mm, = 30-^95 mm, D = 38-7-108 mm) przekroju umożliwiające należyte połączenie go z pozostałą częścią ściągu. Dla obliczeniowych sił w ściągu do ok. 120 kN zakotwienie można wykonać za pomocą płytki wzmocnionej grubości 15-7-28 mm. Przy większych siłach w ściągu stosuje się ceownik (pokazany na rys. 13-60) z podkładką grubości lO-t-24 mm.

W przypadku wieloprzęsłowych hal o wspólnych podporach dla łukowych konstrukcji sąsiednich przęseł konieczne jest stosowanie takiego zakotwienia ściągów w pośredniej belce wezglowiowej, które umożliwiałoby przenoszenie różnicy sił w ściągach sąsiednich przęseł konstrukcji. Najbardziej celowe jest zastosowanie zakotwienia przenoszącego całą siłę w ściągu każdego z przęseł w założeniu, że sąsiednie przęsło nie ma naciągniętego ściągu i występuje pełny jednostronny rozpór konstrukcji. Celowość tego rodzaju zakotwienia ściągów w pośrednich bejach wezgłowiowych wynika z możliwości zachowania pełnej stateczności układu rozporowego nawet w przypadku uszkodzenia lub zniszczenia jednego przęsła.

Na rysunku 13-61 podano schemat konstrukcji zakotwienia ściągu w pośredniej belce wezglowiowej z zastosowaniem płytek oporowych oraz żeberek grubości na ogół / = 8-i-15 mm.

Rys. 13-61. Kotwienie wiotkiego ściągu w pośredniej belce wezglowiowej (1) i — ściąg, 2 -— żeberka usztywniające, 3 — płytka oporowa, 4 — rurka gazowa (najczęściej: B — 600 ^800 mm, a — 130-r-300 mm, b = 15-?-32 mm, d = 30-?-70 mm, D = 40-^83 mm /= 8-7-15 mm, h = 90-r-250 mm)