0007901

Pi,

( 120 )

Pi.

» mi zdrowy. ,T.i odpowiedz wprawiła ich w zadumienie . i kazali wyjść dwóm tym Apostołom, dla namyślenia się nad tem, coby mieli czynić, i przedsięwzięli by im przykazać, ażeby więcej nie mówili w imieniu Jezusa Chrystusa ; przywoławszy ich tedy znowu, nakazali im, by już potem nic więcej nie mówili , ani nauczali wtem jego imieniu. Anuntianerunt, ite omnino loquerentur, negue doce-rent in Nomine Jesu. Ale Piotr i Jan odpowiedzieli im, iż oni nie mogli powściągać się w mówieniu o tern, co sami widzieli i słyszeli, i że słuszniejszą rzeczą było posłusznymi bydź bardziej Bogu aniżeli ludziom. Siju-slum est in conspectum Dei, vos po-tius audire guam Deum ? judicate. Wypuszczeni byli z najściślejszemi pogróżkami. Piotr nie przestawał opowiadać Chrystusa z wielkim pożytkiem, i czynił jawne cuda, dla stwierdzenia prawdy wtem co opowiadał; sam cień jego uzdrawiał tylu chorych, którzy do niego ze wszech stron przynoszeni byli. W tym Arcykapłan i Saduceusze widząc szerzące się skutki ewangelii, które sprawowała w ludziach, kazali pojmać i wtrącić do więzienia Apostołów, ale Anioł ich ztamtąd uwolnił, i udali się do opowiadania w kościele wszelkich nauk życia, których ich Bóg nauczył. Przełożeni kapłanów przywoławszy ich, znowu wybadywali ich, czemuby nic byli posłuszni rozkazom , które już odebrali, by więcej nie mówili wymieniu Jezusa Chrystusa, Piotr i inni Apostołowie odpowiedzieli im , iż ra-czćj należało bydź posłusznemi Bogu;

aniżeli ludziom. Ta odpowiedź wznieciła w nich zapalczywość, i już myśleli ich zabić , ale Gamaliel wstrzymał ich od okrutnego zamysłu, mówiąc im: że jeżeli to dzieło pochodziło od Boga, byłoby rzoczą próżną sprzeciwiać się jemu, jeżeliby zaś było inaczej, zniszczeje samo od siebie. Przestali tedy na tćm, i kazali obiozować rózgami Apostołów , jak najsurowiej zakazali im, by potem już nieważyli się mówić w imeniu Jezusa Chrystusa. Caesis d»nunliaverunt, ne omnino lo-guerenlur in nomine Jesu, etdimise-runt eos. Ztąd powstało wielkie prześladowanie wiernych w Jerozolimie, którego śmierć Śgo Stefana zadana mu kamieómi, nie tylko nie uśmierzyła, ale tem bardziej je powiększyła, po której Piotr Święty wyszedł z Jerozolimy gdzie dotąd zostawał, i udał się na odwiedzenie wiernych, będących w okolicach. Przybył on do Liddy gdzie uzdrowił człowieka zwanego Eneasz, paraliżem zarażonego od ośmiu lat, to uzdrowienie sprawiło nawrócenie tamtejszych mieszkań-có w , tudzież wskrzeszenie zmarłej Tabity (Panienki) zjednało tenże sam skutek w mieście Joppe. W tem mieście przytrafiło się, gdy Piotr zostawał na modlitwie około południa, w tym czasie uniesiony był w zachwycenie, i widział spuszczający się z nieba wielki obrus, pełny wszelkiego rodzaju czołgających się gadzin, o-w'adów, i zwierząt nieczystych, i słyszał głos mówiący do siebie: .Wstań • Piotrze, zabijaj i jedz* Piotr odpowiedział, iż nigdy nie jadał rzeczy nieczystych, ale odebrał odpowiedź,

Pi.

( 121 )

Pi.

„ nie nazywaj nieczystem tego, co Bóg » oczyścił. • W tym czasie , gdy on rozmyślał o tem, co by to widzenie znaczyło? przybyli posłowie wyprawieni od Korneliusza Setnika z Cezarei , prosząc go imieniem jego, by się udał z niemi, dla nauczenia ich Pana wiary Chrystusowej. Udał się Piotr dnia następującego z niemi , i przybył do domu Korneliusza, gdzie wiele osób znalazł, które zgromadziły się dla słuchania go, opowiadał im słowo Boskie i ochrzcił ich w imię Chrystusa. Gdy Piotr powrócił do Je rozolimy, wierni z obrzezanych, strofowali go, iż przypuścił do społeczeństwa nie obrzezanych, ale on opowiedział , jakie miał widzenie, o wzystkićm tem co nastąpiło, zaspokoiło ich to i czynili dzięki Bogu. •To usłyszawszy zamilkli, i wielbr-

•    li Boga mówiąc: Więc i narodom

•    pokutę dał Bóg na żywot:* Po niejakim czasie potem wydarzeniu, udał się Piotr do Antyochii, i tam założył kościół chrześciański, pierwszym będąc jego Biskupem. Obiegał on jeszcze prowineye mniejszej Azyi, poszedł potem do Rzymu Roku 42. Erae vu/gnrts, i tam założył stolicę Biskupią. Powrócił potem do Jerozolimy, dla obchodzenia świąt Wielkanocnych, li. P. 44., gdzie Herod Agryppa, który rozkazał zabić Śgo Jakuba większego: osadził w więzieniu Piotra, w zamiarze skazania go na śmierć, dla przypodobania się ludowi, ale tej samej nocy, po której dnia następującego miał swój zamiar z nim wykonać ten tyran: Anioł Pański oswobodził Apostoła cudownie z

Dtk. Bibi„ Tom III.

więzienia, i wyprowadził z Jerozolimy. Zdaje się iż ztamtąd powtórnie udał się do Rzymu, zkąd pisa! pierwszy swój list około R. P. 50. Dany on jest w Babilonii, to jest w Rzymie, i pisany do wiernych w’Bitynii, do Pontu, Galacij, Azyi i Kapadocyi. Ściąga się ou szczególniej do żydów nawróconych , których Piotr był Apostołem , aczkolwiek mówi równie i

0    wiernych, przybyłych z pogaństwa do kościoła. Ten list jest cały moralny , i może bydź uważany jako zbiór życia i pobożności chrześciańskiej, której on zawiera w sobie ustawy i główniejsze oświecenia, poznać się tam daje ow^ra poważność, i razem głęboka pokora, którą Chrystus nadał Świętemu Piotrowi po jego nawróceniu , odwaga i moc godna xśążęcia Apostołów'. Wypędzony Piotr z Rzymu ze wszystkiemi innemi żydami od Cesarza Klaudiusza, powrócił do Judei,

1    zwołał Koncilium czyli Zbór Jerozolimski , który był wzorem wszelkich innych Zborów w kościele, mówił on lam z wszelką roztropnością, i uchwalił, ażeby nie wkładać na niewiernych nawracających się jarzma obrządków starozakonnych. Po niejakim czasie udał się do Antyochii, gdzie nie chciał jadać wspólnie z nic-wiernemi nowo nawróconemi, by przeto niedał zgorszenia żydom, ale Paweł Święty, bojąc się ażeby takowym postępkiem Piotr nie zdawał się psuć tego, co sam uchwalił na Zborze Jerozolimskim, wręcz mu się sprzeciwił, i gromił go jawnie. In Jaciem et restitit, quia reprehensi-Mi* ^e>‘at. Publicznie strofował go,

16