0311

311

NOWINA.

atque a nobis supplicaoerit, ut ei hauc abeundi potestałem facere, atque bona nostra illius tenute, hac ipsius sub absentia, ne aliquid detrimenti, tam in limitibus, quam etiam aliis inutilibus et commodis, sustinerent et caperent, in administra-tionem, regimen et prouisionem generosum Laurentium Myszkowski, sande-cen., et Seuerinum Bonar bieczen. castellanos, haud eorum alterius, ad reditum usque illius dare et committere dignaremur. Nos itaque ejus supplicationi benigne annuentes, Uli et potestałem in Terram Sanctam eundi concessimus atque fecimus, et bona nostra tenute illius, in curam, provisione.ni et defensionem dedimus et com-missimus superius nominatis consiliariis nostris, ple bani et ornnimodam eisdem dicta bona nostra ad reditum ifsque illius regendi, gubernandi, administrandi, prouidendi, Jines difendendi et continuandi, aliague omnia quae ipsernet faceret aut facere deberet, faciendi, procurrandi et exercendi, dandi et concedendi, potestatem-que atque facultatem harum testimonio litterarum, quibus sygillum nostrum est appen-sum. Datum Vilnae feria tertia post Dominicam Beminiscere, anno Domini 1541, regni nostri 35. Umarł ten Stanisław Czerny w roku 1569 jako tu epitaphium opowieda temi słowy:

Generosus dominus Stanislaus Czerny de Vitovice, miles strenuus, capitaneus dobczycen. et in Żabno haeres, obiit 30 Mai anno ut supra. To epitaphium było W Żabnie na proporcu w kościele, który sprofanował Hieronim Bużeński wyżej pomieniony.

Tegoż Stanisława Czernego syn i córka w Dobczycach leżą, o których powiedają epitaphia:

Stanislao et Zophiae Czernis jiliis svavissimis, Uli guidem trimulo, huic vero septeni, antę annos septem super triginta extinctis, Stanislaus Czerny de Vitovice, capitaneus dobczycen. et in Żabno haeres, ut posteritas intelligeret, quanti sua haec pignora semper fccerit, post septem transacta lustra christianae pietatis et paterni amoris ergo, monumentum hoc posuit. Anno 1562, Calen. Augusti.

Jerzy, syn Pawła żupnika krakowskiego, był starostą urzędowskim.

Jan brat jego kanonikiem krakowskim.

Marcin syn Jerzego był dworzaninem króla Augusta. Wieku mego byli ci ludzie znaczni, jako naprzód Jerzy Czerny, który trzymał Brzeżek i Mokrzeskę. Był to mąż i dworzanin prawy, wielkiej miłości ludzkiej, o którą się starać umiał znacznie i przystojnie, był catholicissimus, zostawił syna z Chrząstowską z domu Płomień, alias Zadora, tegoż imienia, który potem był na dworze króla Stefana pacholęciem, adole-scens nobilis.

Potem ź Dorotą Pieniążkowną, sędziego krakowskiego córką, zostawił dwie córce. Umarł roku 1577. Jego ciało leży w Lublinie, które opowieda epitaphium pisane w te słowa:

Generoso domino Georgio Czerny de Vitovice, generosa domina Dorothea de Kruzlona, familiae Pieniąskorum, conjux maesta posuit, annos vixit 50. Obiit 11 De-cembris. Tamże i te wiersze pisane:

Omnes Fortunae dotes ceu summa vana Cum fragili rita praeterire simul,

Sola manent, quae sunt bene gęsta, fidesgue integra,

Haec quicunque sapis, dum datur hora, cole.

Pro me, ne pigeat quaeso tria verba praecare,

Ut Czerni cernat lumina sancta Dei.