0010201

Fa.

( 160 ;

Fa.

FARA. Phara. Nosiciel owoców. Sługa Gedeona, który udał się z nim do rozpoznania i wyśledzenia obozu Ma-dianilów. Si autem solus ire formides, descendat tecum Phara, puer tuus. Judic. Cap. 2. Było także miasto tegoż nazwiska pokolenia Efraim, które Ba-cliidcs wzmocnił twierdzami przeciw Machabejczykom. Etaedficarerunt munitionem in Tkamnata, et Phara:

1.    Machab. Cap■ 9.

FARAI. Otwór. Z miasta Darbi, jeden z walecznych żołnierzy Dawida,

2.    Reg. Cap. 23.

FARAM.    Owoc Matki. Król Jery-mothu. Który przybywszy na pomoe Adoniscdcchowi królowi Jerozolimskiemu, został zwyciężony od Jozuego, którego zabił i kazał powiesić po śmierci. Misit ergo Adoniscdech Rex Jerusalcm ad Cham Regem Heblon, et ad Pharam Regent Jerimoth. Josue Cap. 10.

FARAN.    Piękność. Obszerna pustynia Arabii skalistej, która się rozciąga od góry Synai aż do Azion Gaber, pełna jest kamieni, i przepalonego piasku, który burze i wichry roznoszą na wszystkie strony. Często namienia pismo o tej okropnej pustyni, na której Agar wyrzucona z Domu Sary swojej pani, schroniła się z synem swymlzmac-lem, i tam się zatrzymała przez czas niejaki. llabilavi(que in deserto Pharan. Genes. Cap. 21. Izraelici, wyruszywszy swój obóz z Synai, udali się na pustynią Faran. Profestigue sitntfilij Israel per turmas suasde deserto Sinai, et excubuit nubes in soliludine Pharan. Numer. Cap. 10. Z tej to pustyni Mojżesz wyprawił z każdego pokolenia po jednym człowieku dla przejrzenia i rozpoznania ziemi Chanaan. Aczkolwiek nicuprawna była ta pustynia, z tern wszystkiem, Izraelici zatrzymywali się na niej przez lat trzydzieści ośm, i na niczem im nie zbywało co się tyczy utrzymania, Bóg opatrywał ich wszelkiemi potrzebami. Dawid prześladowany od Saula, uchylił się na pustynią Faran. Consurgcnsgue David descendit in desertum Pharan. 1 .Reg. Cap. 25. Była na tej pustyni góra tegoż nazwiska: Deus ab austro reniel, et sanctus dc monte Pharan. Habacuc Cap. 3. A Mojżesz mówi: iż Bóg okazał się na górze Faran w towarzystwie tysiąców świętych, mający w prawej ręce ogniste prawo. Dominus apparuit de monte Pharan, et cum co sancto-rum millia, in dexlera cjus ignea lex. Deuter. Cap. 23. Ztąd się wnosi, że góra Synaj jest w kraju Faran. Ta pustynia graniczy z morzem czcrwonem przy którego brzegach znajduje się miasto i góra nadmorska tegoż samego imienia. Usguc ad campestria Faran, guaccstin solitudine. Genes. Cap. 14.

FARAON. Było imic pospolite królów Egiptu, które im pismo nadaje aż do czasów Ezechiela. To słowo znaczy według niektórych króla, według innych krokodyla. Pismo święte wspomina dziesięciu królów tego imienia, których historją w krótkich wyrazach opiszemy:

lszy. Jest ów, który królował w ów-czas kiedy Abraham będąc przyciśniony powszechnym głodem w Palestynie, udał się do Egiptu ; ten Patryarcha domyślając ,się, że Egipcianie ujęci urodą jego małżonki pozbawili by go życia, gdyby ją sobie wziąść chcieli, wiedząc że on był jej mężem, kazał jej mówić ii była jego siostrą. Jakoż skoro przy-

Fa.

( 161 )

Fa.

byli oboje (lo Egiptu. Panowie owego kraju widząc Sarę, wzięli ją do królewskiego pałacu i najlepiej obchodzili się z Abrahamem, którego rozumieli bydź jej bratem. Ale Bóg okazując się szczególniejszym obrońcą Abrahama i Sary, 6urowo ukarał Faraona, i cały dom jego, i dał poznać, iż to było ukaranie i zemsta za porwanie Sary. FlageUavit autem Dominus Pka-raoiiem plagis maximis. Genes. Cap. 12. Zalękniony Farso kazał przywołać Abrahama, strofując go ostro, ii nie wyznał, że Sara była jego żoną; powrócił mu ją i wyprawił go z Egiptu, chojnie opatrzywszy we wszystko czego potrzebował.

2gi. Królował w Egipcie pod ówczas, kiedy Józef był przyprowadzony od kupców Izmaelskich, którzy go zaprzedali Pulyfarowi. ' Farao miał sen tajemniczy o siedmiu krowach tłustych i chudych, i siedmiu kłosach, a niemogąc wynaleść osoby, któraby umiała wytłumaczyć cohy ów sen oznaczał, zaszłyszał mówiących o zdolności Józefa w takowych okolicznościach, kazał go przyprowadzić do siebie z więzienia, wektorem w tedy zostawał, i powiedział mu to co widział we śnie. Józef mu wyłożył tę tajemnicę, iż siedm krów tłustych i siedm kłosów pełnych oznaczały siedm lal żyznych w urodzaje ziemi, po których miały nastąpić drugie lat siedm nieurodzaju i głodu, oznaczone przez siedm krów i siedm kłosów chudych. Dal oraz radę wyznaczenia na cały Egipt człowieka roztropnego, i zdatnego, któryby miał staranie w przeciągu siedmiu lat żyznych i urodzajnych, żeby napełnione były obficie spichlerze zbożem, tak, żeby Egipt Dyk. Bibl. Tom I.

niedoznał niedostatku w czasie lal nieurodzajnych. Farao zważywszy iż nie-znajdzie zdatniejszej osoby, któraby lepiej dopełnić mogła tak użytecznej rady, jako ta, która ją dała, poręczył przeto Józefowi zupełne staranie, i nadał najwyższą do tego władzę. Od tego czasu spoglądał na Józefa jako na dar, którego mu niebo użyczyło dla dobra jego kraju , pow ażał go wysoko jako największego swego dobrodzieja, i wyznaczył najwyższym rządzcą całego Egiptu. Jest to zarazem ten sam monarcha , który przyjął Jakóba ojca Jó-zefow^rego z całą jego rodziną do sw'e-go kraju, i nadał mu ziemię Gessen, aby sobie w^r niej założył mieszkanie. Genes. Cap. 37. et sequcnt.

3ci. Farao znany w księgach świętych jest ów^r, który zapomniawszy o owych usługach, które Józef czynił dla całego Egiptu, prześladował zapalczywie lud pochodzący z familii tego patryarchy. Stirrexil Rex novus super Aegiptum, qui ignorabat Joseph. Widząc ten król, jako Izraelici stawali się co raz liczniejsi, i mocni, obawiał się, żeby kiedy niepodnieśli rokoszu przeciw niemu, przedsięwziął wyniszczać ich. Nałożył przeto na nich roboty i prace nieznośne, i wyznaczył dozorców nad niemi, którzy by się z niemi nie po ludzku obchodzili; naglili ich tedy do robót zbyt, ciężkich około wyrabiania gliny, i robienia cegieł, i przymuszali do budowania miasta, i twierdz wystawiania. Ale im gorzej obchodzono się z niemi, tym jawniej widzieć było znaczniejsze coraz ich w liczbie pomożenie się lak dalece, iż Farao dal rozkaz aby wrzucano do rzeki Nilu, wszystkie nowo-rodzące się 21