354
przypadkach, jeśli otwór soczewki, t. j. kąt, utworzony liniami, idącemi z głównego ogniska do górnego i dolnego końca soczewki, nie przechodzi 10 do 12 stopni. Skoro otwór jej znacznie jest większy, promienie brzegowe, t. j. padające na brzegi soczewki, po załamaniu schodzą się z sobą w punkcie G {Fig. 194),
V | ||
:yr | ||
”——— | ||
_JUh , | ||
— |
G | |
-— |
'•'* ■/* | |
• - |
w |
t. \ |
Fig. 194.
bliższym środka optycznego, niż promienie środkowe, mające ognisko w punkcie F. To odchylenie punktu G połączenia się promieni brzegowych od głównego ogniska F promieni środkowych, nazwano podłużną aberacyą kulistości soczewek. Promień brzegowy VG lub WG odcina z prostopadłej do osi, postawionej w ognisku F\ kawałek FU, który się boczną aberacyą zowie, i wystawia promień koła, przez które przechodzą wszystkie promienie, między V i O na soczewkę padające. Aberacya ku* listości szkodzi czystości obrazów przez soczewki utworzonych, bo doskonale wyraźnym może być obraz tylko wtedy, jeśli każdy punkt jest w obrazie przedstawiony znowu jednym punktem, a dla aberacyi kulistości właśnie punkty przedmiotu tworzą małe kółka, które się w części nakrywają i na brzegach obraz niewyraźnym czynią. Zmniejszamy ją w edług potrzeby, umieszczając przed soczewką przeponę z okrągłym otworem we środku tak, aby przez nią tylko promienie środkowe przechodziły, a zatrzymane zostały te promienie, które się załamują P1'2) brzegach soczewki. Jeśli soczewka do optycznych celów mabyc przydatną, musi mieć mały otwór. Ścisłe poszukiwania matematyczne *) uczą, że podłużna aberacya kulistości w soczew-
*) O bacz tom dodatkowy.