Image
92

176

„D.    O.    M.

Wawrzyniec Józef Zacharkiewicz, Członek W. (arszawskich) D. (epartamentów) R. (ządzącego) Senatu. Kawaler wielu Orderów, żył lat 64., umarł dnia 25 Marca 184-9 roku.

Fundator legatu 36,000 złotych polskich dla służących. Pokój duszy jego.“

Urodził się roku 1785 w Warszawie; zawód życia publicznego rozpoczął w czasach Księstwa Warszawskiego w r. 1807 w Wydziale Skarbowym: w następnym roku przeszedł do służby sądowej, i mianowany urzędnikiem stanu cywilnego. W roku 1809 został sekretarzem Ministeryi Sprawiedliwości: a gorliwością i poświęceniem w r. 1812, doszedł stopnia szefa bióra. W roku 1813 wysłanym został z Krakowa w państwo Austryjackie z archiwami i depozytami krajowemi, zkąd miały być przewiezionymi przez Cieszyn i Drezno do Koenig-steinu. W Dreźnie zmęczony trudami podróży, czuwaniem i bezsennymi nocami nad powierzoną własnością krajową, złożony chorobą, przetrwał następnie całe oblężenie tego miasta. Wrócił do kraju wraz z nietkniętymi archiwami i depozytami. W roku 1812 bawiąc w Miechowie Zacharkiewicz, wpisanym został w rzęd stróżów grobu Chrystusowego, a tym samym upoważniony do noszenia znaku krzyia Miechowskiego. W owe czasy było nawet modą starać się o takowe znaki: noszono je nawet powszechnie. Z powodu że wydawane w tóm celu patenta, należą do historycznych wspomnień, a dziś już są rzadkością: w zupełności podamy tu wydany dla Zacharkiewicza.

„Tomasz Nowiński, święlój Teologii Doktór, zakonu kanoników regularnych Stróżów grobu Chrystusowego, z powołania Boskiego, jenerał, proboszcz, infułat Miechowski.

„W Chrystusie nam najmilszemu wielmożnemu Józefowi Wawrzeńcowi Zacharkiewiczowi, sekretarzowi w Ministeryjum Sprawiedliwości zdrowia i błogosławieństwa.

,,Gdy między innemi świętego Jerozolimskiego kościoła zwyczajami, ten sławny i pobożny był zwyczaj, iż Patryarchowie lub Archi - Priorowie tegoż kościoła, osoby obojej płci, szcze-gólniój uwielbiające grób Pański, w którym Odkupiciel narodu ludzkiego trzy dni odpoczął, a po zwycięztwie śmierci, chwalebnie zmartwychwstał, czynili uczestnikami łask wszystkich duchownych Zgromadzeniu zakonnemu, Stróżów grobu Chrystusowego właściwych, zapisując ich imiona w złotą księgę tego pobożnego społeczeństwa: przeto my lubo niegodni do sprawowa nia najwyższego w pomienionym Zgromadzeniu urzędu powołani, mając sobie udzielone przywileje, którymi niegdyś święty kościół Jerozolimski, za panowania w ziemi świętój chrześcijańskich Monarchów był zaszczycony, stosując się w tej mierze do najdawniejszych zwyczajów poprzedników naszych, ukochanego w Chrystusie Wgo Józefa Wawrzeńca Zacharkiewicza, sekretarza w Ministeryjum Sprawiedliwości: szczególniejsze mającego nabożeństwo do grobu Pańskiego, jako miejsca tajemnic Boskich pełnego, i ubóstwionemi zwłokami Zbawiciela poświęconego, na znak duchownego związku, do społeczeństwa naszego Stróżów grobu Chrystusowego dobrowolnie przyjmujemy: wszystkich duchownych pomocy, nabożeństw, ofiar, modlitw, ćwiczeń, umartwień, i wszelkich pobożnych uczynków w tym Zgromadzeniu zwyczajnych, przez zasługi Chrystusa Pana, Najświętszój Maryi Matki Jego, i Wszystkich Świętych, osobliwie Ko-