Magazyn6 4701

943

MIĘSO — MIKOŁAJ II

administrujące podatkami, a jej wpływy wykazywane są wśród podatków.

Uiszczenie winno nastąpić przed ubojem w formie naklejenia przez władze poborowe znaczka na pokwitowaniu za użycie rzeźni lub za badanie zwierząt rzeźnych i m. Pobiera opłatę kasa rzeźni. Stawka wynosi od sztuki bydła rogatego 3 zł, od cielęcia 50 gr, od nierogacizny 1,50 zł. Na ziemiach wschodnich stawka wynosi połowę prawidłowej akcyzy. Dodatek państwowy nie jest pobierany. Dodatek komunalny 15% państwowej akcyzy (ust. z 11. VIII. 1923 r. Dz. U. R. P. r. 1936, Nr. 62, poz. 454, art. 10).

Wymiar następuje tylko w razie nie-uiszczenia akcyzy przed ubojem. Dokonuje go albo urząd gminny w sposób doraźny, gdy organy gminne stwierdzą brak znaczka na m., albo urząd skarbowy przez przypis w księdze bierczej, gdy nieui szczenię nastąpiło z powodu różnicy zapatrywania na obowiązek podatkowy (Rozp. Prez. Rzeczypospolitej Polskiej z 27. X. 1933 r. art. 8 p. 3 instrukcja podatkowa z 31. XII. 1934, § 352, rozp. wykonawcze § 14 Dz. U. R. P. Nr. 88, poz. 684 z 1933). Okólnik M. S. Dz. U. Nr. 22/514.

Nadzór nad poborem i wpłatami należy do właściwego urzędu skarbowego. (Rozp. wyk. § 14, Instrukcja podatkowa § 352). Naruszenie przepisów jest karane grzywną od 5 do i 000 zł przez urzędy skarbowe. Odwołanie rozstrzyga Izba Skarbowa (O. P. art. 155 i nast.).

Źródła: Rozp. Prez. Rz. P. z 27. X. 1933 r. Dz. U. R. P. Nr. 84, poz. 614. Wprowadzenie — Dz. U. R. P. z 3. XI. 1936 r. Nr. 84, poz. 583 (nowela). Rozporządzenie Ministra Skarbu z 30. X. *933 ^r- Dz. U. R. P. Nr. 88, poz. 684 (rozporządzenie wykonawcze). Ustawa z 17. IV. 1936 r. Dz. U. R. P. Nr. 29, poz. 239 (ubój w rzeźniach). Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z 26. VIII. 1936 Dz. U. R. P. Nr. 70, poz. 503, 504 > 5°5 (rozp. wyk.).

Literatura i Mendelaburg: Prawo o uboju. Warszawa 1937. — PegaiU Państwowy podatek od uboju. Warszawa 1937. — Weinfeld: Daniny. Skarbowoić Polska. 5 wyd. Warszawa 1937.

I. Wcinfcld.

Mikołaj II.

M., ostatni car rosyjski, syn Aleksandra III i Marji, księżniczki duńskiej, urodzony w r. 1868 — wstąpił na tron ii. XI.

1894 r., w kilkanaście dni później zaślubił Alicję księżniczkę heską, wnuczkę królowej Wiktorji. Od pierwszej chwili uległ wpływom Pobiedoiioscewa, ówczesnego prokuratora św. Synodu; za jego wpływem odrzucił brutalnie adres ziemstw, proszących o dopuszczenie przedstawicieli narodu do udziału w zarządzie państwa. W r. 1897 odwiedził Warszawę, witany uroczyście, zezwolił na założenie politechniki i na wzniesienie pomnika Mickiewicza. Nadzieje jednak t. zw. „ugodowców" na zmianę polityki rosyjskiej wobec Polaków nie ziściły się. Z inicjatywy M. odbyła się w Hadze dn. 18. V. 1898 r. konferencja pokojowa, mająca na celu ograniczenie zbrojeń. Wciągnięty w konflikt z Japonją na tle koncesyj leśnych w Korei doprowadził do katastrofalnej dla Rosji wojny 1904—05, zakończonej utratą Liaotungu, Mandżurji południowej i Sacha-linu południowego. Następstwem tych niepowodzeń była rewolucja w r. 1905, wymuszony manifest październikowy, obiecujący zwołanie Dumy oraz nadanie wolności sumienia, słowa i zebrań. M. otaczał wszakże protekcją skrajnie reakcyjną partję, rozwią zał kolejno dwie pierwsze opozycyjne Dumy; za premjerostwa Stołypina nastąpiło znaczne ograniczenie praw wyborczych i swobód obywatelskich. W polityce zagranicznej Rosja, uregulowawszy sprawy sporne z Anglją (1907), przystąpiła do trójporo-zumienia. Stosunki z Niemcami i Austrją zwłaszcza na tle rywalizacji w sprawach wschodnich zaczęły się gwałtownie pogarszać i wkońcu doszło do wybuchu wielkiej wojny (1914).

Niepowodzenia, jakich doznała Rosja w połowie r. 1915, skłoniły M. do objęcia naczelnego dowództwa. Chwiejny i bezwolny M. poddał się w tym czasie całkowicie wpływowi żony, kobiety upartej, zhi-steryzowanej 1 zabobonnej, będącej pod wpływem ciemnego, przebiegłego chłopa syberyjskiego Rasputina.

Wszelkie nominacje ministrów dokonywały się pod jego wpływem. Wywoływało to coraz większe wrzenie, zwłaszcza wobec niepowodzeń wojennych i niedomagań na tle gospodarczem. Wszelkie żądania reform były odrzucane, ostrzeżenia lekceważone. Nawet zabójstwo Rasputina przy udziale członków rodziny cesarskiej nie zawróciło M. z obranej drogi. Doprowadziło to do wybuchu rewolucji marcowej w r. 1917. M.