FizykaII11001

105

105

Os

O)

niższe miejsca ich (jolów zajmują. Skoro ten ruch falowy przez jakiś czas trwa bez przeszkód, t. j. jeśli pojedyńcze cząstki wody biegną ciągle po swoich drogach kołowych, muszą góry i doły fał w kierunku od lewej ku prawej postępować coraz dalej, gdyż jedna cząstka po drugiej zajmuje kolejno najwyższe i najniższe miejsca swojej drogi, którą opisuje; mianowicie cząstki (3 i 18 po upływie y₄, cząstki 9 i 21 po % a 12 i 24 po ³'₄ czasu pełnej oscylacyi, licząc od chwili w Fig. 49E wystawionej, będą się znajdować na samym szczycie góry fałowej, a fala mieć będzie kolejno położenia, nakreślone w fig. 50 odpowiednim ciągiem fałowej linii krzywej. Tym sposobem za górą fali postępuje dół jej wskutek tego, że wszystkim cząstkom wody ten sam ruch kołowy został udzielony, bliższym miejsca wstrząśnie-nia prędzej, a odleglejszym od niego później. Oddalenie dwóch cząstek od siebie, z których każda w równej fazie drgania się znajduje. zatem odległość cząstki 0 od cząstki 12 łub 12 od 24, zowie się i tu długością fali, bo rzeczone cząstki, rozpoczynające równocześnie swoje drgnienia, dochodzą też równocześnie do najwyższych i najniższych miejsc drogi swojej. Dla tego też odległość ■ szczytu góry jednej fali od szczytu drugiej najbliższej, (w naszej fig. od 3 do 15), lub środka dołu jednej od środka dołu drugiej (od 9 do 21) jest równa długości fali. Cząstki, oddalone od siebie o y₂ długości fali, jak 0 i 3, 3 i 9, 9 i 15, znaj-

Fizjlia T. II. 14