page0252

*44

Romer — Romłlly

rałionc recte eleganterąue scribendi ac loąuendi Libri III, (tamże, 1590, wb-ce). Jestto grammatyka podzielona na 4 części, której treść wzięta z Pry-soyana i Linaora. 4) Columna in felicem inoressum in episeopatum Craco-tiensem Georgii Radimlii, (tamże, 1592, w 4-ce). Według Starowolskiego, Romer miał napisać wiele znakomitych rozpraw teologicznych i mów w* różnych przedmiotach, które już gotowe miał podać do druku, gdy zamiar ten śmierć przerwała, a lękopism niewiadomo gdzie się podział.    F. M. S.

Rftmer (Oław), słynny astronom, urodzony w Kopenhadze 1644 r., sprowadzony w roku 1672 przez Picard’a do Francyi, gdzie doznał najprzychylniejszego przyjęcia i został nauczycielem matematyki delfina, a wkrótce potem członkiem akademii nauk. W roku 1675 dowiódł w rozprawie złożonej akademii ruchu światła, i oznaczył jego prędkość, używszy ku temu spostrzeżeń nad zaćmieniami towarzyszy Jowisza; odkryciem tern Romer zjednał sobie sławę w nauce. Powołany przez swego monarchę do Kopenhagi i zaszczycony najwyższemi godnościami, nie przestał pracować nad nauką, a mianowicie nad oznaczeniem parallax gwiazd stałych, które miało go doprowadzić do wyraźnego dowodu biegu ziemi, gdy śmierć zaszła 19 Września 1710 r. nie dozwoliła mu zamiaru przywieść do skutku. Rękopisma jego zaginęły podczas pożaru obser wato ryj ?im kopenhagskiego wr. 1728; kilka tylko rozpraw tego wielkiego astronoma, znajduje się w Pamiętnikach akademii nauk Paryzkiej (tom. VI i X).

Romilly (Sir Samuel), znakomity praw^rnik i mówca parlamentu, urodził się roku 1757 w Londynie z rodziny wychodźców francuzkich. Wystąpił jako adwokat w r. 1783, i wkrótce przez prace i zdolność dorobił się majątku. W r. 1789 w podróży po Europie zapoznał się i wszedł w stosunki z Mirabeau, który zachęcił go jako znawca ustawy angielskiej do napisania memoryjału o formach i przepisach porządkowych parlamentu angielskiego, który wyszedł z druku i wielkie zyskał pochwały. Markiz Lansdowne wyrobił mu roku 1806 w ministerstwie Fox-Grenville posadę prokuratora generalnego (Solicitor-ge-neral) z tytułem baroneta, a inni przyjaciele wystarali mu się o krzesło w izbie niższej, gdzie przemawiał w interesie wigów. Rząd mianował go członkiem komissyi, która zaniosła skargę w sprawie Melville’a; i lubo Romilly jasno przeniewierzenie się w użyciu pieniędzy publicznych wymotywował, wszelako sąd parów oskarżonego uniewinnił. Wielkie zyskała pochwały mowa, jaką wówczas powiedział przeciwko handlowi niewolników. W r. 1807 po wyjściu Grenvilie’a, stracił i on swój urząd, poczem przyłączył się do oppo-zycyi w izbie niższej. Mówił za emancypacyją katolików i reformą parlamentu. W r. 1808 bezskutecznie domagał się rewizyi prawodawstwa kryminalnego w interesie ludzkości, a w r. 1815 równie bezskutecznie żądał interwencyi w sprawie prześladowanych w południowej Francyi protestantów. W r. 1818 był w parlamencie reprezentantem Westrainsteru. W* napadzie melancholii po śmierci żony odebrał sobie życie w r. 1818. Dzieło jego Obsermtions on the criminal law of England, (Londyn 1810), wywarło wpływ na reformę prawa kryminalnego angielskiego. Wybór klassycznych jego mów' wydany został przez Peters’a (Londyn 1820). — Romilly (sir Jan), najstarszy syn poprzedzającego, urodzony r. 1805, uczył się w Cambridge, i w roku 1926 na prawnika wyzwoiony został. Wigowie obrali go r. 1832 z miasta Bridport do parlamentu, a wkrótce otrzymał tytuł radcy królowej (Queen's Counsel). Mi-nisteryjum RussePa wyniosło go r. 1848 na prokuratora, r. 1850 na prokuratora generalnego, a w r. 1851 na wysokie sądownicze stanowisko Masther of the rolls, przyczem lednak pozostał w izbie niższej, lubo godność ta pociągała za