page0257

2.9

Ronsard — Roos

. kim, urodzony dnia 10 Września 1524 roku na zamku Lapoissoniere w ziemi Vendómois, pochoazic miał z rodziny węgierskiej ozy włoskiej. Mając lat 10 wieku, wstąpił jako paź do służby dworu księcia Orleańskiego, który go odstąpił królowi szkockiemu Jakóbowi VI, na którego dworze spędził lat trzy, po-czem wrócił do służby koięcia Orleańskiego. W r. 1541 towarzyszył Łazarzowi de Baif na sejm zebrany w Spirze, a następn^:e kapitanowi Lany w mis-syi dyplomatycznej do Piemontu. Choroba która go ku końcowi 1541 r. pozbawiła słuchu, skłoniła go do zmiany trybu życia, dotąd w miłosne obfitego awanturki, na klasztorne inemal od świata odosobnienie. W ciągu lat 7, t. j. od 1541—48 r., wspólnie z J. A. de Baifcm, Remy Belleau, Murefem i inne-mi, pobierał nauki w kollegijum Coąueret pod kierunkiem Jana Baurafa i Ać-ryjana Turnebe’go. Na tern stanowisku, przygotował on wraz z przyjaciółmi swemi, do których przybyli później Jodelle i J. de Belay, ową literacką rewo-lucyję, której hasłem stało się zamknięcie we Francyi literatury średniowiecznej romantycznej czyli rycerskiej, a zwrot natomiast ku naśladowyniu starożytnych. Założenie to przeprowadził Eonsard z talentem, samowiedzą i Silną wolą i tym sposobem został pierwszym Francuzów klassykiem. Nowość przezeń zaprowadzona, stanowcze na kierunek literatury wywarła skutki. Występując śmiało i z wyraźną dla poprzedników pogardą, kazał on i jego szkoła muzie francuzkiej, jak mówi Boileau, wyrażać się po łacinie i grecku z zaniedbaniem ducha mowy francuzkiej i kopijow»ć niewolniczo Greków i Rzymian pod względem formy, konstrukcyi wyrazów i ich barwy. Obok starożytnych, naśladował Ronsard i Włochow także, mianowicie Petrarkę, od którego pierwszy we Francyi przyjął formę sonetów. Epopeją swą La Franciade (z której zamierzonych 24 pieśni czyli ksiąg, 4 tylko ukazało się), pragnął wyjść na francuzkiego Homera, równie jak w odach naśladował podniosłość Pindara. Mało który z poetów doznawał tyle za życia szacunku co Ronsard. Ostatni czterej Walezyjuszowie (Valois) ściągnęli go na swój dwór i szczodrze uda-rowali; mianowicie otrzymał kilka probostw duchownych, lubo nigdy święcema kapłańskiego nie odbierał. Niemniej nojne otrzymał dary od królowych Elżbiety i Maryi Stuart, a miasto Tuluza darowała mu srebrny posąg Minerwy. Na uniwersytetach angielskich i niemieckich dzieła jego wykładano, a Tasso przybył umyślnie do Paryża, aby sądowi jego, próby swego poematu przedłożyć. Jakkolwiek cześć owa przesadzoną była, to przecież Ronsard, który zmarł d.27 Grudnia 1585 r. w Tours w klasztorze ś. Kuźmy, nie zasłużył na poniżenie, jakie go spotkało później, mianowicie od czasu Malherbe a. Ronsard sam Się Zajął pierwszem dzieł swoich wydaniem (4 tomy, Paryż, 1567). Z późniejszych wydań, najcelniejszemi były: wydanie, Klaud-Binet’a (10 tomów, Paryż, 1587), Gallanda (11 tomów, Paryż, 1604—17) i wydanie z obszernym komentarzem RicheJeta (2 tomy, Paryż, 1623) Paweł J. Jacob wydał jego Oeiwres choisies (Paryż, 1940). Porównaj Giinthera: Ronsard und sein Verhaltmss zur Eniwichelung der franz. Sprache (Ełberfeld, 1846).

ROIlt, oddział kilku lub kilkunastu żołnierzy pod dowództwem oficera, podoficera lub sierżanta, odbywający patrol nocny, tak po miastach, twierdzach jak w obozie.

ROOd (of La?<,d), czyli pręt kwadratowy gruntu angielski, zawiera 40 prętów kwadratowych i równa się 10,116’^ ara francuzkiego, czyli 0,0935 desiatyny, albo 0,18068 morga warszawskiego.

ROOS (Jan Henryk), znakomity pejzażysto i malarz zwierząt, uroazony Yf Ottendorf w^r Pfalzu 1631 r., syn ubogiego malarza, w 9 roku życia przybył