page0829

Saj ańskie góry — Sakowicz    821

Sajańskie góry, w Syberyi, ciągną się od górnego Jeniseja do rzeki Se-lengi. Znane u Mongołów pod imieniem Changaju, wznoszą się na 11,000 stóp; stanowią kraj górzysty, nadzwyczaj dziki i dotąd mało zbadany, niegdyś przez Samojedów zamieszkały. Od północnego stoku gór Sajańskich, na całej przestrzeni między rzeką Jenisejein, jeziorem Bajkałem i rzeką Angarą, leżą płaskie wyniosłości, pokryte iglastym lasem, zwane tajgami. Nad brzegami rzek, przecinających tajgę, w r. 1839 odkryto jedne z najbogatszych w Syberyi, złotodajnych miejscowości.    J. &'a...

Sajdak, Ob. Sahajdak.

Saj6ta, suknia z sai (ob. Saja) W szatę takową, która należała do zbyt-kowych i kosztownych, ubierali się królowie i moźnowładzcy. Wespazyjan Kochowski, mówiąc o Janie Sobieskim, gdy odsiecz daje Wiedniowi 1683 r. z chorągwiami swemi, pisze: „Król w błękitnej sajecie na czele pułku staje.”

Sajnia, Są_rnen, jezioro w Finlandyi, długości ma 5⁵/₇, szerokości 3 mile; wzniesione o 350 stóp nad poziom morza. Łączy się z wielą innemi jezioran,. Finlandyi, wraz z któremi stanowi obszerną płaszczyznę wód, na £7 przeszło mil długą i około 19 mil szeroką. Z południowo-wschodniej strony jeziora Sajma wypływa rzeka Wuoksa (Woksa, Woksza), słynna z wodospadu Ima-tra (ob.). Dla połączenia jeziora z morzem, otwarty w r. 1856 kanał Sajmeń-ski, długi na 7% mil; zaczyna się pod wsią Lauritsala, o milę na wschód od Wilmanstranda, przechodzi następnie przez kilka pomniejszych jezior i przy bramie fortecy wyborgskiej łączy się, z Fińską zatoką.    J. Sa...

Sajno, jezioro w królestwie Polskiem, gubernii i powiecie Augustowskim, na gruntach do miasta Augustowa należących położone, rozlewa swe wody, w których poławiają się ryby sielawy, na 900 morgach przestrzeni.

Sak, ma znaczenie podwójne: 1) Sak, sieć na ryby i ptaki. Na ryby, jest sieć, jak Krescentyn objaśnia: „Nakształt namiotu, z przodku szeroka, a na-końcu wązka.” 2) Przestrona suknia kobieca, barwy różowej, najmodniejsza w XVII wieku.

Sakmard, jedna z rzek, wpadających z prawej strony do rzeki Uralu. J. Sa...

SakOWiCZ (Kassyjan Kalixt), sławny polemik w Kościele ruskim, urodził się w roku 1578 w Podteliczu, z ojca księdza prawosławnego. Nauki pobierał w akademijach krakowskiej i zamojskiej. Poczem był domowym nauczycielem Adama Kisiela, kasztelana czernichowskiego. Wreszcie wstąpił do zakonu bazylijanów, i był niejakiś czas nauczycielem, oraz rektorem szkoły brackiej w Kijowie, gdzie uczył się języka tureckiego, mając zamiai nawracać Maho-metanow na chrześcijańską wiarę. Posiadając przytem doskonale języki, grecki i łaciński, słynął u współczesnych jako człowiek uczony i pracowity, ale żadnego niemający charakteru. Przeżywszy w zakonie dwadzieścia kilka lat został unitą, i odtąd stał się gorliwym unii obrońcą, za co też od metropolity kijowskiego, unickiego, Welamina Rutskiego, otrzymał godność archimandryty klasztoru bazylijanów w Dubnie. Występując w licznych pismach przeciwko nieunitom, rozjątrzył na siebie wszystkich tak, iż na soborze b.skupów zgromadzonych w Kijowie 1628 roku, pod przewodnictwem Boreckiego Joba, (ob.) Metropolity, odsądzono go od czci i wiary, a za wydanie Apologii Smotryckie-go, rzucono nań klątwę. Dzieła Sakowicza, obruszyły ilie tylko dyzunitów, ale i unitów, ztąd odepchnięty zewsząd tułał się po Chełmie, Włodzimierzu, Lublinie, Supraślu, Wilnie, nigdzie nie zagrzawszy miejsca. Powrócił znowu na Wołyń, i w r. 1611 na Synodzie katolickim w Łucku, w obliczu całego duchowieństwa złożył godność archimandryty, oświadczając chęć zostania ka-