067 pcx

67

Rozdział 3. ♦ Protokoły dostępu do łącza w sieciach bezprzewodowych

Efektywność protokołów dostępu do łącza

Protokoły rndsiny FA.UA, sieć Packet Radio, ramii 256 E

Efektywność protokołów dostępu do łącza Protokoły rodziny FAMA, sieć lokaLna, ramki 256 B

1.0 -
08 -	/ . •-"" FittAlNTF.”''* -- - ■ s-fasi-Jin;
42 0,7 -	/ \ \ ^1 ■
i	\ \ 1 \
	f? * '-3 •-r-s- \ \ \ -.
1	a; \ \ \ \
1 ^M	\ - ^11 ; \ \^11
	et-- ---—r~ / ' . i •
	r --i-", ;
	'^I"^TT'^,Tn.........l...................i...................i...................i..........'^l,,T^nT'...........l...................l..........^rTtTr‘^,"i

MOI    0.01    0,1    1    10    100    10tt>    10000    100000

średnia aajętaść tanałn G

Rys. 3.25.

Efektywność protokołów w sieci Pocket Radio (ramki długie)

Rys. 3.26.

Efektywność protokołów w sieci lokalnej (ramki krótkie)

Z wykresów tych wynika, że protokoły działają bardziej efektywnie dla dłuższych ramek danych; jest to zrozumiałe, ponieważ w przypadku ramek krótkich rośnie wpływ wymiany informacji sterujących (parametr b), które poprzedzają właściwą transmisję danych. Z kolei wpływ opóźnienia propagacyjnego (a) jest większy dla większej prędkości transmisji. Jednak dla przyjętych parametrów transmisji opóźnienie propa-gacyjne jest większe w sieci Packet Radio ze względu na znacznie większy zasięg transmisji.

Na zamieszczonych wykresach widać, że osiągi protokołów rodziny FAMA bardzo istotnie zależą od parametrów transmisji. Np. dla protokołu MACA wydajność może być porównywalna z wydajnością protokołu Aloha (przypadek sieci Packet Radio z krótkimi ramkami, rysunek 3.24) bądź też znacznie wyższa. Również pozostałe metody dostępu, acz w mniejszym stopniu, posiadają wymienioną cechę. Interesujące