1018

o

*3 0	2 712 X
y y	• %

Rys. 15

-    rzut pionowy - rzutnia pionowa ^ i kierunek rzutowania k₂1^,

-    rzut boczny - rzutnia boczna ^ i kierunek rzutowania Ar_} Itt,. Przedstawiony układ odniesienia jest tworem przestrzennym (rys. 14b), konieczne jest zatem sprowadzenie trzech rzutni układu do wspólnej płaszczyzny rysunku.

Pozostawiając na płaszczyźnie rysunku płaszczyznę - rzutnię n_v rozcinamy rzutnie n_x i wzdłuż osiy, obracając następnie rzutnię n_{ względem osix, oraz rzutnię n._l względem osi z, do położenia współpłaszczyznowego z rzutnią n₂ (rys. 15).

2.2. Obraz punktu w rzutach Mongc’a

Przyjmując układ odniesienia (I obszar) i kierunki rzutowania odpowiednio:

*, II

*₂ II y>

k₃\\x,

prowadzimy przez dowolnie obrany punkt A promienie rzutujące.

Promienie te przebijają rzutnie n_v n_y n₃ w punktach A', A", A'", które są odpowiednio rzutem: poziomym, pionowym i bocznym punktu/ł (rys. 16a): odcinek AA' = h - wysokość punktu A w stosunku do rzutni n_v odcinek AA" = g -głębokość punktu A w stosunku do rzutni n_v odcinek AA'" = s - szerokość punktu A w stosunku do rzutni n_y

Po sprowadzeniu rzutni do położenia współpłaszczyznowego, otrzymamy obraz punktu/* w rzutach Monge’a (rys. 16b).

Prześledźmy informacje o trzech zasadniczych wymiarach punktu A na kolejnych jego rzutach (rys. 16c).

Szczególne położenia punktu

Szczególnym położeniem punktu można określić jego przynależność do kolejnych rzutni (rys. 17).

f 0	z __X
y y
		A'

wysokość h = 0 punkt A e rr,

głębokość g ■ 0 punktAe ^

a'	-■ 0	:* *
y y		A'

szerokość s = 0 punkt A € ^

Rys. 17

37