Obierzmy w układzie n2 odcinek AB w położeniu dowolnym (rys. 90a).
Ponieważ odcinek nie jest równoległy do rzutni poziomej (wysokości punktów A i B są różne) i do rzutni pionowej (głębokości obu punktów są różne), obierzmy rzutnię dodatkową nK równolegle do odcinka AB. Rzutnia ta może być np. płaszczyzną poziomo rzutującą o rzucie równoległym do A'B'.
Rys. 91
Decydując się na płaszczyznę nĄ poziomo rzutującą, wykreślamy oś rzutów równolegle do A'B' i konstruujemy rzut dodatkowy, odkładając na odnoszących wysokości punktów A i B, mierzone w rzucie pionowym.
Decydując się na płaszczyznę 7r4 pionowo rzutującą, wykreślmy oś x] równolegle do odcinka A"B" (rys. 91) i konstruujemy rzut dodatkowy, odkładając na odnoszących głębokości punktów A i B, mierzone w rzucie poziomym.
Skonstruowane w ten sposób rzuty czwarte, dodatkowe, ujawniają rzeczywistą długość odcinka AB.
a) Obierzmy w układzie tt, ^ dowolną prostą daną rzutami a(a\ a") (rys. 92A/a). Kąt, jaki utworzy dana prosta z rzutnią poziomą nv będzie kątem płaskim leżącym w płaszczyźnie przechodzącej przez prostą a i prostopadłej do rzutni poziomej nv
Przyjmijmy na prostej a dwa dowolne punkty A i B, określając ich rzuty (rys. 92A/a). Kąt (a, n{) leży w płaszczyźnie poziomo rzutującej cc, której rzut a" pokrywa się z rzutem prostej a
Rys. 92A
Rys. 92B
b) Skonstruujemy rzut prostej a na rzutnię dodatkową, równoległą do płaszczyzny a, tzn. nĄ\\cc\nĄ±. it„ Uzyskany kąt Z(alv,xl = TT,) jest równy szukanemu kątowi (a, n^) (rys. 92A/b).
6.5.2. Wielkość kąta dowolnej prostej z rzutnią pionową
Obierzmy w układzie n, ^ dowolną prostą daną rzutami a(a', a"). Kąt, jaki utworzy dana prosta z rzutnią pionową będzie kątem płaskim, leżącym w płaszczyźnie przechodzącej przez prostą a i prostopadłej do płaszczyzny rzutni nv
a) Przyjmijmy na prostej a dwa dowolne punkty ,4 i B, określając ich rzuty (rys. 92B/a).
b) Kąt (a, nj leży w płaszczyźnie pionowo rzutującej fi, której rzut pio-