10

Komunikacja między procesami w Unixle

łinclude "hello.h*    /* wygenerowany przez rpcgen na podstawie hello.x */

int * print_hello_l_svc(void * filier, struct svc_req * req) { static int    ok;

ok “ printf ("Cześć, ludzie !\n"); return (Sok);

Serwer zawiera funkcję print_hello. Jak widać, dodano do niej kilka elementów i kilka zmodyfikowano, aby uzyskać zdalnie wykonywaną procedurę. Po pierwsze, jak wspomniano podczas omawiania programu klienta, funkcja print_hello zwraca teraz wskaźnik na liczbę całkowitą, a nie samą liczbę całkowitą. W tym przykładzie zwracany adres jest skojarzony z identyfikatorem ok. Identyfikator ten jest zadeklarowany jako klasy static. Zwracany identyfikator musi być statyczny, a nie lokalny. Lokalne identyfikatory są umieszczane na stosie, a więc odwołania do nich za pomocą wskaźników po zakończeniu działania funkcji mogą stać się nieprawidłowe. Do nazwy funkcji dodano znaki _1 (numer wersji). Ponieważ w wywołaniu rpcgen użyto opqi -c, do nazwy funkcji dodany został również pomocniczy sufiks _svc. Całym tym zamieszaniem z nazwami nie warto się zbytnio przejmować. Odwzorowanie funkcji print_hello_l z programu klienta w funkcję print_hello_l_svc w programie serwera odbywa się za sprawą kodu procedury wejścia hello_svc. c generowanej przez rpcgen. Argument przekazany do print_hel-lo jest wskaźnikiem. W razie potrzeby w strukturze, na którą on wskazuje, można umieścić wiele różnych elementów (i w ten sposób przekazać wiele parametrów). W nowszych wersjach rpcgen dostępna jest opcja -N, która umożliwia obsługę wielu argumentów procedur RPC, jeśli argumenty te mają być przekazywane przez wartość, a nie przez referencję, lub jeśli przez procedura RPC ma zwracać wartość, a nie wskaźnik. Dodany jest drugi argument, struct svc_req *req, który będzie zawierał dane wywołania. Najpierw należy skompilować program klienta. Kiedy w proces zaangażowanych jest tylko kilka plików, najlepiej spisuje się prosta sekwencja kompilacyjna z linii poleceń. W dalszej części tekstu zajmiemy się również przygotowywaniem skryptu dla programu make, automatyzującego proces kompilacji. Do kompilatora przekazuje się nazwy dwóch plików klienta, hello_client. c (który został napisany) i hello clnt. c (który został wygenerowany przez rpcgen). Chcemy, aby kod wykonywalny został zapisany w pliku o nazwie client. Ponieważ w plikach z kodem źródłowym znajdują się odwołania do funkq'i z biblioteki sieciowej, należy przekazać libnsl do opcji -libnsl. Na ilustracji 9.11 pokazano dokładną postać polecenia kompilującego.

Ilustracja 9.11. Kompilowanie klienta

% CC hello_client.c helloclnt.c -o Client -Insi

hello_client.c:

hello_clnt.c:

Kompilując serwer, stwierdzimy, że kompilator generuje liczbę ostrzeżenia (patrz ilu-stracja 9.12). Są to cenne wskazówki umożliwiające usprawnienie programu (pozwalają na przykład wykryć zadeklarowane, ale nie wykorzystywane identyfikatory itp.), jednak nie wstrzymujące kompilacji i nie wykluczające utworzenia kodu wykonywalnego. Jeśli posłużymy się kompilatorem gcc, który jest mniej restrykcyjny, nie otrzymamy żadnych ostrzeżeń.

Ilustracja 9.12. Kompilowanie serwera

% CC hello_server.c hello_svc.c -o server -Insi hello_server.c:

*hello_server , linę 10: warning:    filier not used

"hello_server.c", linę 10: warning:    req not used

hello_svc.c:

"hello_svc.c", linę 70: warning: rlim^t assigned to int

"hello svc.c", linę 55: warning: sig not used

"hello svc.c", linę 195: warning:    rlim_t assigned to int

"hello svc.c", linę 32: warning: ::_rpcpmstart defined but not used

Ćwiczenie 9-2

Czy zmienna filier jest rzeczywiście potrzebna? Spróbuj umieścić w komentarzu odwołania do niej w programie hello_client. c i he 1 lo_server. c. Zmodyfikuj plik z definicją protokołu, hello. x. Uruchom rpcgen i skompiluj wszystkie zmienione składniki. Co się dzieje? Dlaczego?

Ćwiczenie 9-3___

Zmień program serwera aplikacji hello tak, aby serwer usuwał się, jeśli będzie niewykorzystywany przez określony czas (na przykład pięć minut). Używając wywołania systemowego signal, połącz odebranie alarmu (alarm) z funkcją kończącą. Aby wykonać to zadanie, należy umieścić nowe elementy kodu zarówno w pliku hello_server. c, jak i w hello_svc. c.

Najpierw przetestujemy program, uruchamiając zarówno proces klienta, jak i serwer na tej samej stacji roboczej. Zaczniemy od wywołania serwera, czyli wpisania jego nazwy w linii poleceń. Proces serwera zostanie automatycznie umieszczony w tle, a to za sprawą użytego znaku Proste polecenie ps pozwoli nam sprawdzić, czy rzeczywiście serwer już działa (patrz ilustracja 9.13).

Ilustracja 9.13. Uruchamianie programu serwera i sprawdzanie, czy istnieje, za pomocą polecenia ps

% server

% ps -ef | grep server

gray    9274    8022    5    08:40:54    term/2    0:00 grep server

gray    9267    1    26    08:40:44    ?    0:00 server

Polecenie ps informuje, iż proces-serwer, w tym przypadku o identyfikatorze równym 9267, rzeczywiście znajduje się w pamięci. Jego procesem nadrzędnym jest proces o identyfikatorze 1 (init), a wyświetlone urządzenie terminala to „?", co oznacza brak takiego urządzenia. Proces pozostaje w pamięci nawet wówczas, gdy wyloguje się użytkownik, który go uruchomił. Podczas pisania i testowania programów RPC użytkownik powinien pamiętać o tym, aby przed wylogowaniem usunąć niepotrzebne procesy serwerów RPC.

263