16

Komunikacja między procesami w Unixie

łinclude "fact.h" long int    *

calc_fac__l_svc (int *argp, struct svc_req static long int result;

/*

* * tu można wstawić kod serwera */

'⁴long int-    total - 1, last = 0;

int    idx;

for (idx ^& *argp; idx -.1; '~-idx) { total -t- idx; if (total    last)

_ result -,0; return (&resałt);    '

■ aasfc.\® total;    r    ^

* - &    * y: ^ :

result -total; return ((result);

* rqstp)

■ ■ ’zy i r r.ok*

^:Ks|§fo

7

y’zakres? */

Plik makefile wygenerowany przez rpcgen umieszczono na ilustracji 9.25

Ilustracja 9.25. Plik makeflle.fact wygenerowany przez rpcgen

#    To jest szablonowy plik makefile wygenerowany przez rpcgen

#    Parametry

CLIENT * fact_client SERVER = fact__server

SOURCESCLNT.c =

SOURCESCLNT.h =

SOURCES_SVC.C =

SOURCES~SVC.h =

SOORCES.x * fact.x

TARGETS_3VC.c = fact_svc.c fact_server.c TARGETS__CLNT. c = fact_clnt.c fact_client.c

TARGETS * fact.h fact^clnt-c fact_svc.c fact_client.c fact_server.c

OBJECTSCLNT « $(SOURCESJTLNT.c:%.C«%.o) $(TARGETS_CLNT.c:%.c=%.o) OBJECTS__SVC = $(SOURCES_SVC.c:%.c=%.o) $ (TARGETS_SVC.c:%.c=%.o)

#    Opcje kompilatora

ĆFLAGS +« -g    ‘ -

LDLIBS +*“ -Insi RPCGENFLAGS = -C

#    Pliki docelowe

all : $(CLIENT) $<SERVER)

$(TARGETS) : $(SOURCES.x)

rpcgen $(RPCGENFLAGS) $(SOURCES.x)

$(OBJECTS_CLNT) : $(SOURCESCLNT.c) $(SOURCES_CLNT.h) $(TARGETS_CLNT.c) $(OBJECTS_SVC) : $(SOURCES_SVC.c) $(SOURCES_SVC.h) $(TARGETS_SVC.c)

$(CLIENT) : $(OBJECTS_CLNT)

$(LINK.c) -O $(CLIENT) $(OBJECTS_CLNT) $(LDLIBS)

$(SERVER) : $(OBJECTS_SVC)

$(LINK.c) -O $(SERVER) $(OBJECTS_SVC) $(LDLIBS)

clean:

$ (RM) core $(TARGETS) $(OBJECTS_CLNT) $(OBJECTS_SVC) $(CLIENT) $(SERVER)

Pliku makefile można używać w postaci prawie nie zmienionej, jednak o zmianę aż proszą się opcje kompilatora. Można na przykład do RPCGENFLAGS dodać znacznik -C albo nakazać konsolidowanie biblioteki matematycznej, uzupełniając LDLIBS znacznikiem -lm. Jeżeli ma zostać użyty kompilator inny niż domyślny (w większości systemów jest nim cc), informację tę należy zamieścić w sekcji CC (na przykład CC=gcc w przypadku kompilatora GNU lub CC=cc w przypadku C++ firmy Sun). Program make zakłada, że skrypt opisujący zlecone mu zadania znajduje się w pliku o nazwie makefile. Ponieważ rpcgen tworzy skrypt zapisany w pliku o nazwie złożonej ze słowa makefile, kropki i nazwy pliku definicji protokołu (w naszym wypadku fact), użytkownik ma do dyspozycji dwie możliwości. Pierwsza: zmienić nazwę generowanego pliku na ma ke f i -le za pomocą polecenia mv. Druga: skorzystać z opcji -f polecenia make. Opcję tę należy uzupełnić nazwą, jaką ma otrzymać utworzony plik skryptu.

Rysunek 9.26 przedstawia sekwencję zdarzeń uzyskaną na skutek zastosowania w systemie autora polecenia make z opcją -f.

Ilustracja 9.26. Korzystanie z pliku makefile .fact

% make -f makefile.fact

cc -g -c fact_clnt.c -o fact_clnt.o

cc -g -c fact_client.c -o fact_cłient.o

cc -g o fact_client fact_clnt.o fact_client.o -Insi

cc -g -c fact__svc.c -o fact_svc.o

"fact_svc.c" . linę 70: warning: rlim_t assigned to int

"fact_svc.c", linę 55: warning:    sig not used

"fact_svc.c", linę 195: warning:    rlim_t assigned to int

"fact svc.c", linę 32: warning: : :_rpcpmstart defined but not used

cc -g -c fact_server.c -o fact_server.o

"fact_server.c", linę 10: warning: rqstp not used

cc -g -o fact_server fact_syc.o fact_server.o -Insi

Na ilustracji 9.27 pokazano sekwencję umożliwiającą uruchomienie aplikacji klient-serwer wyznaczającej silnię.

Ilustracja 9.27. Wynik działania programu klient-serwer wyliczającego silnię

mcrpheus % fact_server

morpheus %	ps -ef	1 grep	gray
gray	283	273 56	03:11:07	term/2	0:02	-csh
gray	2685	283 37	11:02:33	term/2	0:00	ps -ef
gray	2686	283 5	11:02:33	term/2	0:00	grep gray
gray	2680	1 31	11:00:30		0:00	fact_server

275