17

Komunikacja między procesami w Unixie

morpheus % factclient morpheus Program do wyliczania silni Wpisz dodatnia liczbo całkowita 11 11! - 39916800

morpheus % factclient morpheus Program do wyliczania silni Wpisz dodatnia liczbę całkowita 15 Przepraszam, ale 15! to dla mnie za dużo! morpheus % rlogin obiwan obiwan % cd BOOK/rpc/exl obiwan % ps -ef | grep gray

0:00 ps -ef 0:00 grep gray 0:03 -csh

gray 22135 22082 26 11:02:20 pts/0 gray 22136 22082 7 11:02:20 pts/0 n*-=v    tinan on 11.n1.52 pts/0

obiwan % fact_client morpheus Program do wyliczania silni Wpisz dodatnia liczbę całkowitą 9 9! - 362880

obiwan % fact_cłient morpheus Program do wyliczania silni Wpisz dodatnia liczbę całkowita 98 Przepraszam, ale 98! to dla mnie za dużo! obiwan % logout

W poprzednim przykładzie serwer programu wyliczającego silnię został wywołany na stacji roboczej morpheus. Obecność procesu fact_server ujawnia polecenie ps. Poniżej widzimy uruchomienie programu klienta z nazwą hosta, na którym działa proces serwera, przekazywaną w postaci parametru. Klient prosi użytkownika o podanie na wejściu liczby całkowitej. Użytkownik wpisuje 11. Klient wywołuje zdalną procedurę z parametrem 11. Serwer odpowiada, wyliczając silnię, którą zwraca do klienta. Klient wyświetla otrzymaną liczbę. Następnie klient jest uruchamiany po raz kolejny, tym razem na wejściu otrzymuje wartość 15. Ponieważ silnia z 15 wykracza poza zakres liczb całkowitych długich serwera, klient otrzymuje w odpowiedzi 0, czyli informację, iż serwer sobie nie poradził z wyliczeniem właściwej liczby. Klient wyświetla stosowny komunikat o błędzie. Następnie użytkownik loguje się do innej stacji roboczej (obiwan) i zmienia katalog na taki, w którym znajdują się pliki wykonywalne aplikacji wyliczającej silnię. Gdy w wyniku zastosowanego polecenia ps stwierdzono, że w stacji roboczej działa proces-serwer, uruchomiono ponownie klienta. Tym razem otrzymał on nazwę stacji roboczej, na której działa serwer (morpheus). Program-klient pobiera liczbę całkowitą (wpisano 9). Liczba jest przekazywana za pośrednictwem zdalnego wywołania do serwera pracującego na stacji roboczej morpheus. Serwer wyznacza silnię i zwraca ją do klienta, który otrzymany wynik wyświetla na ekranie.

Ćwiczenie 9-5

Napisz aplikację klient-serwer działającą na podstawie systemu RPC, która będzie w jednym przebiegu, od lewej do prawej, wyznaczać wartość (ignorując faktyczną kolejność działań) prostego wyrażenia złożonego z szeregu jednocyfrowych liczb połączonych dwuargumentowymi działaniami: „+",    „/" (dzielenie całkowi-

tołiczbowe) i    Klient powinien pobierać wyrażenie i wywoływać zdalną proce

durę obsługiwaną przez odległy serwer, w której będą wykonywane wszystkie wyliczenia. Serwer powinien mieć osobną procedurę dla każdej z czterech operacji. Wypróbuj działanie swojej aplikacji na następujących sekwencjach wejściowych (pamiętaj o tym, że dzielenie przez 0 jest zabronione):

2*3/2+5-8 6 + 8 - 4 / 3 7-9/0

Wskazówka: Aby przekazać wiele parametrów, należy użyć polecenia rpcgen z opcją -N lub umieścić przekazywane parametry w strukturze, podając jedynie wskaźnik do struktury.

9.7. Kodowanie i dekodowanie arbitralnych typów danych

Aby system RPC mógł zapewniać wymianę danych między systemami o różnych architekturach, przekazywane dane muszą zostać wcześniej przekształcone do standardowego formatu XDR. Konwersja z własnej reprezentacji jednego procesu na format XDR jest nazywana szeregowaniem (seriaiization). Dane odebrane w formacie XDR są przekształcane do postaci właściwej systemowi docelowemu. Konwersja z formatu XDR do formatu wewnętrznego jest nazywana deszeregowaniem (deserialization). Aby był przezroczysty, proces konwersji musi uwzględniać takie elementy, jak: kolejność bajtów¹, rozmiar liczby całkowitej, reprezentacja liczb zmiennoprzecinkowych czy reprezentacja łańcuchów znakowych. Niektóre różnice mogą wynikać z odmiennej budowy sprzętu. Inne są konsekwencją rozbieżności w koncepcjach systemów operacyjnych czy języków programowania. Zakłada się, że po przekształceniu danych ich poszczególne bajty (z których każdy składa się z ośmiu bitów) w różnych systemach są ze sobą kompatybilne (przenośne). Konwersje prostych danych standardowego typu (takich jak liczby całkowite, liczby zmiennoprzecinkowe, znaki itd.) są zaimplementowane za pomocą szeregu predefiniowanych procedur XDR niskiego poziomu², zwanych czasem filtrami. Filtry te zwracają wartości logiczne (dane dwustanowe typu bool_t): TRUE w przypadku pomyślnego przekształcenia danych i FALSE w przypadku błędu. Każda z tych procedur wymaga dwóch parametrów w postaci: wskaźnika na rezultat oraz wskaźnika na uchwyt XDR. Te podstawowe procedury są wbudowane w inne, bardziej skomplikowane, używane do konwersji bardziej złożonych typów danych³, takich jak tablice. Szczegółowy opis sposobu prze-

111

1

   Na przykład 4-bajtowa liczba (32-bitowa) najstarszy bajt (MSB) jest zawsze maksymalnie z lewej strony, a najmłodszy (LSB) — z prawej. Jeżeli sekwencja bajtów tworzących liczbę jest uszeregowana od lewej do prawej, jak w przypadku systemów SPARC, nazywa się ją big-endian, jeżeli zaś od prawej do lewej, jak w linii procesorów 80x86, little-endian.

2

   Więcej informacji na ten temat znajduje się w podręczniku man na stronach z rozdziału 3N poświęconych hasłu xdr_simple.

3

   Więcej informacji na ten temat znajduje się w podręczniku man na stronach z rozdziału 3N poświęconych hasłu xdr_complex.