Photo0021

W rzeczywistości wykres wysokości podniesienia zaworu w funkcji kąta obrotu ramienia korby odbiega nieco od przedstawionego krzywą C.

Wskutek gwałtownego oderwania się zaworu od swego gniazda przy pokonywaniu oporów przylegania, w pierwszej fazie ruchu ku górze uzyskuje on znaczną prędkość i podnosi się na większą wysokość, niżby to wynikało z aktualnego kąta obrotu korby (patrz szczegół c na rys. 2.18). Powoduje to z kolei spadek prędkości widoczny na wykresie jako zmniejszenie stromizny krzywej D, będącej obrazem rzeczywistego ruchu zaworu tłocznego.

Zawory pomp bezkorbowych przez większą część suwu otwarte są na całą wysokość z_max. Jak pokazano na wykresie (rys. 2.19), podczas postoju

Rys. 2.19. Zależność ruchu zaworu od ruchu tłoka w pompach bezkorbowych

1 — droga tłoka w czasie; 2 — droga zaworu w czasie tłoka pompy w martwym punkcie (czas tj) zawór osiada w sposób łagodny na swoim gnieździe, wyciskając w tym czasie swoim ciężarem ciecz znajdującą się w przestrzeni V_g pod grzybkiem. Przedstawiona na wykresie wartość 0,10 do 0,15 mm oznacza szczelinę, jaka pozostaje między grzybkiem a gniazdem w momencie, gdy tłok pompy rozpoczyna suw ssania. Szczelina ta jest wypełniona przetłaczaną cieczą i amortyzuje moment osiadania grzybka w gnieździe.

Wartości maksymalnych wielkości otwarcia zaworów z_max w produkowanych pompach wynoszą od 3—5 mm dla pomp o małej wydajności — rzędu 30—40 1/min do 10—14 mm dla pomp o wydajności rzędu 100—200 1/min.

Na rysunku 2.20 przedstawiono przykłady rozwiązań konstrukcyjnych zaworów grzybkowych. Są one szczelne dzięki łatwej w docieraniu stożkowej powierzchni przylegania grzybka do gniazda.

Wszystkie grzybki zaworów przedstawionych na rysunku 2.19 mają prowadzenie uniemożliwiające złe osadzanie grzybka w gnieździe. W rozwiązaniu a grzybek jest prowadzony przez trzon znajdujący się w jego dolnej części. W konstrukcji takiej konieczne jest stosowanie żeber przesłaniających część swobodnego przekroju dla ssania i zwiększających opory prze-

48