Photo0029

Po uruchomieniu pompy, ciecz (np. woda) znajdująca się wewnątrz kadłuba zostanie wskutek wytworzonej wirującymi łopatkami wirnika siły odśrodkowej odrzucona w kierunku ścianek wewnętrznych kadłuba, tworząc ostatecznie pierścień wodny (rys. 3.78b). Wskutek mimośrodowego osadzenia wirnika 2 między wirującym pierścieniem wodnym a wałem wirnika wytworzy się przestrzeń o kształcie sierpowym (rys. 3.78b). Przestrzeń ta podzielona jest kolejnymi łopatkami na oddzielne komory, których objętość początkowa wzrasta, a następnie maleje. Dla kierunku obrotów wirnika zgodnego z ruchem wskazówek zegara, wzrost objętości komór następuje przy ruchu łopatki od górnego do dolnego położenia, zaś zmniejszanie objętości w ruchu łopatki od dolnego do górnego położenia.

Wskutek zmian objętości komory następuje kolejno efekt ssania i tłoczenia. Jeżeli z jednej strony przestrzeni sierpowej umieści się otwór kanału ssawnego 3, z drugiej zaś tłocznego 4 (oba na jednej z bocznych ścian kadłuba 1), to podczas obrotów wirnika będzie występowało zjawisko przetłaczania każdego czynnika (w tym również powietrza) przez pompę o pierścieniu wodnym.

Przybliżoną wydajność pompy jednokomorowej (jak na rys. 3.78) można wyznaczyć z zależności (bez uwzględnienia objętości zajmowanej przez łopatki wirnika):

b — szerokość łopatek, n — liczba obrotów silnika w jednostce czasu.

[3-39]

gdzie:

Sprawność pomp z pierścieniem wodnym jest niewielka i wynosi — w zależności od wykonania i wielkości — r\ = 0,15 do 0,42.

Pompy z pierścieniem wodnym są stosowane do pompowania płynów

a

b

a

a

n

&

20 30 W 50 60 70 BO 30

p [ % próżni j

0,2 0,6 06 0,8 10 1,2 1,6 16 1,8

p [kO/cm^l]

Rys. 3.79. Charakterystyki pomp z pierścieniem wodnym a — pompy próżniowej; b — sprężarki

170