5169915410

159

zatem dosięgają jej tylko wyjątkowo silne fale. Na powierzchni plaży woda znajduje się w stanie funikularnym; często pojawia się warstewka suchego piasku. Pod nią zakwity glonów tworzą warstwę piasku intensywnie zielonego. Natomiast ilość wrotków nieco się zmniejsza; tylko wyjątkowe gatunki (Cephalodella gra-ciłis, Ceph. compacta, Lindia janickii, a przedewszystkiem Lecane clara) występują tu liczniej niż w hygropsammonie.

Na każdej plaży dostatecznie szerokiej rozwijają się w zasadzie w pełni lata wszystkie trzy zespoły. Plaże wąskie są jednak często pozbawione eupsammonu, czasami występuje izolowany hydropsammon na ławicach podwodnych, niegraniczą-cych z wynurzonemi plażami, zaś SASSUCHIN (1930) znajdował

)

w stepach kirgiskich zagłębienia wśród wydm piaszczystych

pozwalała rozwinąć się zespołowi, który trzebaby określić jako eupsammon w czystej postaci.

Co się tyczy rozmieszczenia pionowego życia na plażach, to hygropsammon (a specjalnie wrotki) grupuje się przedewszystkiem na samej powierzchni i już na głębokości około '/- cm ilość ich jest zw ykle znikoma. Eupsammon, w związku z pojawieniem się na powierzchni plaży w jej skrajnych częściach

zagłębia się pod nią na głębokość

gdzie woda gruntowa

suchego piasKu

warstewki

od kilku mm do 2—3 cm. Tam też grupują się wrotki. Tylko jedna Lecane clara rozwija się masowo w warstwie pod „zielo-nem pasmem”, a ponadto jedynie Wierzejskiella velox, Bryceella teneila i Encenirum diglandula kilka razy 'wystąpiły liczniej na •łębokości 1—2 cm, niż na powierzchni.

Rozmieszczenie poszczególnych gatunków na różnych pla-

O

t-.

żach zdaje

’ ^ł

J

1

1

'óp bvć dość je

jne

Nie które gatunki (Lindia

janickii, Encentrum diglandula, Monommała astia, Diurella tauro-cephala, Dicranophorus liiłkeni, Monosiyla closterocerca, Colurella colurus) wyraźnie wolą plaże zanieczyszczone o dużej utlenial-ności wody, podczas gdy inne (Lecane leuislyla, Wierzejskiella sabulosa, W. velox, Bryceella ienella, Diurella pygocera) przeważają raczej na plażach czystych.

Również jednostajnie przedstawia się, w świetle dotychczasowych badań, występowanie wrotków psammonowych na wybrzeżach zbiorników wodnych różnych typów. Z jednej strony gatunki, właściwe dla psammonu Wigier, zostały odnalezione

w próbkach z jezior Holsztyńskich,

a z

drugiej strony plaże