JEŚLI PIES ATAKUJE:
Terapeuta siada z dzieckiem naprzeciw lustra i daje dziecku wskazówki: „Usiądź przed lustrem. W lusterku widzisz swoją twarz. O, jaka ładna buźka! Uśmiechnij się, zrób kilka minek. Poglaszcz się po głowie. Czy twoje włoski są miękkie? Opisz je: czy są długie czy krótkie? Popatrz w lusterko. To jest twoje czoło. Można je zmarszczyć ~ spójrz na mnie. Spójrz w lusterko... Zobacz, jakie masz oczy... Zamrugaj. Powiedz, w jakim są kolorze. To jest powieka, a to rzęsy... Masz ładny nosek... Nabierz nim dużo powietrza, dotknij go, złap dwoma paluszkami i śclśnij leciutko. A teraz spójrz na usta... cmoknij, ziewnij. Wysuó język, a teraz go schowaj. Pokaż zęby. Dotknij swojej brody, a teraz złap stę za uszy... pociągnij je lekko. A teraz popatrz w lustro 1 powiedz pieskowi, co widzisz. Pokaż mu swoje czoło, nos, uszy i oczy. Powiedz pieskowi, jak masz na imię, ile masz lat, czy Jesteś chłopcem czy dziewczynką, jaki masz kolor włosów 1 oczu, bo piesek nie zna kolorów. A teraz powtórz mu wszystko jeszcze raz do drugiego ucha, by wszystko dobrze zapamiętał”.
Następnie dziecko 1 pies siadają przed lustrem, Terapeuta mówi do dziecka: „Pies też ma głowę. Poglaszcz ją. Czy ma włosy? Czy pies ma nos? Sprawdź... Dotknij go... Czy jest zimny, czy ciepły? Suchy, a może wilgotny? Zobacz, Jakie ma zęby. Popatrz, jakiego koloru ma oczy. Sprawdź, czy ma rzęsy. Dotknij psich uszu. Zobacz, jakie są delikatne i milutkie. Podrap delikatnie pieska za uszkami"1.
Oglądanie i poznawanie
Ćwiczenie to przyczyni się do lepszego poznania siebie, do większej samowiedzy. Będzie to także okazja do skupienia uwagi na Innym oblęk-. de (psie). ~
Już bez lustra dziecko ogląda swoje ręce, paluszki, dotyka i masuje brzuch, macha nogami, zgina je w kolanach. Dotyka rękami pleców. Terapeuta omawia z dzieckiem wygląd psa: „Pies ma łapy... jedna, dwie, trzy, cztery łapy. Na każdej łapie pazury. Tu pies ma grzbiet, a tu brzuch.
Inspiracją do tego 1 następnego dwlc/.enlsi byty propozycje II. Grus?t-/vk-K'rii-.czyriskjej zawarte w publikacji Wsaommmie mzęoju unnsłmm trzylatków i dzieci stamyeh wolniejt-ozwilaimychstę, WSlP, Warszawa 2000,