Str 044

dowodzi, że wszystkie cząsteczki cieczy poruszały się po prostych torach równoległych. Po przekroczeniu pewnej prędkości obraz gwałtownie się zmieniał. Zabarwiona struga zaczynała pulsować, rozpływać się i szybko zanikać. Oznacza to, że oprócz przesunięć w kierunku zasadniczym wystąpiły dodatkowe ruchy poprzeczne, powodujące wymianę cząstek między poszczególnymi strugami i zmieszanie cieczy. Tory cząstek stają się w tym rodzaju ruchu liniami łamanymi, zagmatwanymi i różnymi dla każdej cząstki. Zmianie obrazu ruchu towarzyszy istotna zmiana sił oporu.

Ruch lamina my, uwarstwiony jest to ruch występujący przy małych pręd kościach i charakteryzujący się regularnością i równoległością torów cząstek.

Ruch turhulentny, burzliwy jest to ruch powstający przy większych prędko ściach; towarzyszą mu pulsacjc prędkości i poprzeczne, chaotyczne ruch cząstek.

Pulsacjc prędkości mają dużą częstotliwość (np. kilkaset w ciągu sekun dy), można więc nawet dla krótkich przedziałów czasu określić wartość śred nią prędkości w poszczególnym punkcie. Wielkość tę nazywamy prędkości przeciętną u w danym punkcie i danej chwili. W rozważaniach trwałości cz jednostajności ruchu burzliwego bierzemy pod uwagę te właśnie prędkość przeciętne.

Doświadczenia Reynoldsa przeprowadzone w przewodach o różnych śre< nicach d przy użyciu cieczy o różnych lepkościach wykazały, że przejście z jed nego rodzaju ruchu w drugi określane jest wielkością tzw. liczby Reynoldsa

44

v