skanuj0005 (29)

ESACY KRASICKI LITERATURA POLSKA

^Hządzanie domu (Żona modna) - rezygnacja z wszystkiego, co polskie i tradycyjne, na rzecz ^^granicznych nowinek, wielka rozrzutność i bezmyślność przy dobieraniu elementów wystroju mieszkania, cudzoziemski gust.

BŚwiat rzeczywisty, według Krasickiego, jest ponury i groźny, dlatego poeta często przedstawia świata dobrego, szczęśliwego. Jest to utopia (kraina utracona bądź wymarzona).

■PUBLICYSTYCZNY CHARAKTER SATYR

gftyryIganacego Krasickiego mają charakter publicystyczny:

Bbtyczą aktualnych tematów (np. fascynacja cudzoziemskimi wzorcami),

^^■dejmują problematykę społeczną, polityczną i obyczajową (np. problem oceny władzy), ^Skazują różnorodne wady i choroby społeczeństwa (np. nadużywanie alkoholu przez szlachtę), ^Bsedstawione są w nich pozytywne wzorce, a zło jest piętnowane (np. patriota, krzykacz). ^Hównym celem satyr jest odniesienie się do aktualnych wydarzeń. Ich zadaniem jest ukaza-aie wad współczesnego społeczeństwa w krzywym zwierciadle. Napisane są językiem prostym ^■Eumiałym dla odbiorców. Pełni on przede wszystkim funkcję perswazyjną. Satyry zawierają ^paźną puentę - wniosek wynika bezpośrednio z konstrukcji utworu.

Kodzaje satyr

^Satyra to gatunek wywodzący się ze starożytności. Ukazuje ona w krzywym zwierciadle ludz-be wady i choroby społeczne. Najczęściej wymierzona jest w postawy lub wady ludzkie, ale by-Bfeeż kierowana przeciw konkretnym osobom.

■yiy możemy podzielić ze względu na:

^Bpejmowaną problematykę: społeczno-obyczajowe, polityczne, literackie,

^Bosób przedstawiania treści: monolog przypominający kazanie, np. Świat zepsuty; monolog -relacja z wydarzeń, np. Pijaństwo; monolog wzięty w cudzysłów - autor zdystansowany wobec ^^Bpowiedzi, np. Do króla; dialog, np. Żona modna,

^■bdzaj komizmu: sytuacyjny, np. Żona modna; postaci, np. Pijaństwo; słowny, np. Pijaństwo; Bronia, np. Do króla.

^Belem satyry nie jest dawanie recepty, lecz jedynie wskazanie choroby. Zadaniem satyr było Bjmienie i napiętnowanie wad społeczeństwa, zgodnie z zasadą zapisaną w Monachomachii: _I śmiech niekiedy może być nauką,

BOedy się z przywar nie z osób natrząsa.

Hi żart dowcipną przyprawiony sztuką, i Jjjbawienny, kiedy szczypie, a nie kąsa”.