str14 (3)

WYMIANA SILNIKA NA JEDNYM Z AFRYKAŃSKICH LĄDOWISK (Fot. R. Kaczkowski)

Wzmocniono ponadto węzły mocowania podwozia głównego, osie zawieszenia kół i sworznie łączące zastrzały z amortyzatorem głównym i golenią. Wzmocnieniu uległa część wręg nośnych i górny fragment kadłuba. Istotne zmiany wprowadzono w zespołach grupy napędowej samolotu. Od samolotu nr 1G5701 wymieniono osłony silnika wg nowej konstrukcji. Całkowitej zmianie konstrukcyjnej uległ także chwyt powietrza i kolektor spalin. Spawaną konstrukcję łoża silnika zastąpiono elementami z odkuwek (pierścień łoża, węzły zawieszenia). Poprawiono też amortyzację silnika. Dla zabezpieczenia konstrukcji przed korozją zastosowano emulsje gruntujące i emalie epoksydowe. Zastosowano trwalsze, sprawniejsze śmigło AW-2 zamiast W509A-D9. Modyfikacji uległo wyposażenie elektryczne i osprzęt. Zmiany konstrukcyjne w zespołach samolotu na przestrzeni lat są

SILNIK ASz-62IR SAMOLOTU PZL An-2 (Fot. PHZ Pezetel)

tak znaczne, że w zasadzie samoloty nowych serii w wielu szczegółach nic odpowiadają starszym wersjom An-2, mimo że w sylwetce zmiany te nic są widoczne.

KADŁUB. Stanowi całkowicie metalową, półsko-rupową konstrukcję składającą się z wręg, podłużnie, wspomagających belek nośnych i nośnej podłogi. Całość pokryta jest blachą duralową (pokrycie pracujące) o grubości 0,64-1,2 mm. Wymiary kadłuba: długość 10,12 m, szerokość maksymalna 1,8 m, wysokość maksymalna 2,52 m. Pod względem funkcjonalnym kadłub dzieli się na trzy części. Przednia część mieści dwuosobową oszkloną kabinę załogi wyposażoną w zestaw przyrządów pilotażowych, nawigacyjnych i radiowych oraz sterownicę ręczną typu wolant w układzie podwójnym (dwuster) i klasyczną sterownicę nożną (pedały). Część środkowa kadłuba obejmuje pomieszczenie ładunkowe o wymiarach: 4100 x 1800 x 1600 mm i pojemności 12,5 m^s, w którym można przewieźć ładunek o masie do 1600 kg. Konstrukcja podłogi wytrzymuje obciążenie 10 000 Pa (1000 kG/m²). Z lewej strony kadłuba znajdują się duże drzwi bagażowe o wymiarach 1530x1460 mm, z wbudowanymi drzwiami wejściowymi o małym gabarycie. Na czas załadunku towarów drzwi bagażowe są podnoszone do góry na zewnątrz, a drzwi wejściowe stanowią element podpierający. Tylna część kadłuba mieści część zespołów sterowania oraz zespoły wyposażenia elektrycznego i radiowego. Samolot posiada mieszany układ sterowania (linki, popychacze, wspomaganie elektryczne). W wersji transportowo-desantowęj kabina ładunkowa jest wyposażona w 12 odkładanych od ścian kadłuba lekkich, metalowych siedzisk dla spadochroniarzy. Dodatkowe wyposażenie stanowią zaczepy do samo-wyzwalaczy spadochronów, sygnalizacja świetlna i dźwiękowa, celownik ramowy w dolnej części kadłuba, uchwyty kotwiczenia bagażu oraz wyciągarka. W wersji wysokościowej dla zrzutu 6 skoczków dodatkowo wchodzi zestaw aparatury tlenowej.

PŁAT. Podwójny, całkowicie metalowej konstrukcji, związany wspólnie pojedynczymi duralowymi wspornikami o kroplowym przekroju i usztywniony stalowymi cięgnami. Skrzydła górne i dolne są dwu-dźwigarowe, o stałym profilu R-IIs grubości 14%, częściowo pokryte płótnem. Rozpiętość dolnego piata 14,24 m. Skrzydła górne posiadają różnicowe lotki i automatyczne skrzcla. Na lewej lotce jest klapka wyważająca. Skrzydła górne i dolne zaopatrzone są w klapy o napędzie elektrycznym z sygnalizacją neutralnego położenia. W przy kadłubowej części górnych skrzydeł znajdują się po trzy zbiorniki o łącznej pojemności 1200 1 paliwa. Instalacja i zbiorniki zabezpieczone są przed pożarem obiegiem dwutlenku węgla.

USTERZENIE. Poziome i pionowe o metalowej, szkieletowej konstrukcji, pokryte blachą i płótnem, Statecznik poziomy podparty jest zastrzałami. Napęd sterów jest mieszany (linki — popychacze). Klapki wyważające sterów napędzane są elektrycznie z sygnalizacją ich położenia neutralnego.

PODWOZIE. Główne stałe, trójgolcniowc. Goleń główna podwozia amortyzowana amortyzatorem ole-jowo-azotowym (ciśnienie azotu 30 N/m²). Ugięcie amortyzatora przy masie samolotu 5250 kg wynosi

14