skanuj0001 (81)

Danuta, Tuchołka

9. POLARYMETRIA

PODSTAWY TEORETYCZNE

Wiele związków chemicznych ma zdolność skręcania płaszczyzny polaryzacji światła. Związki takie nazywamy optycznie czynnymi. Czynność optyczna jest wykorzystywana w praktyce laboratoryjnej do oznaczania stężenia roztworów, do badania szybkości reakcji (kinetyka chemiczna), a także do badań struktury cząsteczek.

W zwykłym świetle niespolaryzowanym drgania wektora elektrycznego i magnetycznego odbywają się we wszystkich kierunkach, prostopadle do kierunku rozchodzenia się fali promieniowania elektromagnetycznego. Wektor światła spolaryzowanego oscyluje w jednym kierunku. Na rycinie 31 przedstawiono oscylację wektora elektrycznego dla fali promieniowania biegnącej w kierunku x (ryc. 31 a) oraz dla promieniowania skierowanego prostopadle do płaszczyzny ryciny (31 b i 31 c), przy czym na rycinie b są to kierunki wektorów światła niespolaryzowanego, a na rycinie c - kierunek

Ryc. 31. Polaryzacja drgań wektora elektrycznego promieniowania elektromagnetycznego