Str 3 (3)

4. PODSTAWY TEORII UKŁADÓW CYFROWYCH

Rys. 4.23 Występowanie impulsów hazardu dynamicznego

a) przykładowy układ, b) przebiegi czasowe przy impulsowej zmianie sygnału x_t, c) siatka Kamaugh, d) układ realizujący formę zminimalizowani!, e) przebiegi czasowe w układzie (d) pr/y jednoczesnej zmianie sygnałów i x.

0    teoretycznej szerokości t w praktyce ma postać impulsu trójkątnego o szerokości odpowiednio mniejszej. Niebezpieczeństwo mylnego działania układu cyfrowego może natomiast powstać wówczas, gdy układ kombinacyjny współpracuje lub wchodzi w skład układu sekwencyjnego asynchronicznego. Problem ten będzie opisany w p. 4.2.4.

Układy generujące impulsy hazardowe są również celowo wykorzystywane w praktyce. Są to często stosowane układy detektorów początku

1    końca impulsu wejściowego. Do uzyskania impulsów wyjściowych o pożądanej szerokości zwiększa się opóźnienie jednego z torów sygnału wejściowego przez połączenie kaskadowe dodatkowych inwerterów lub bramek, jak pokazano na rys. 4.24, 4.25 i 4.26. Są to tzw. układy „logicznego różniczkowania”. W układzie z rys. 4.26 przy zastosowaniu parzystej liczby inwerterów otrzymuje się dodatnie impulsy wyjściowe, natomiast przy liczbie nieparzystej otrzymuje się impulsy ujemne. Jeśli sygnał wejściowy jest w postaci symetrycznej fali prostokątnej, to układ ten stanowi prosty podwajacz częstotliwości. Zamiast parzystej liczby inwerterów można zastosować prosty układ całkujący RC.

134