img001

Koprocesor Intela

1.

2.

Zapoznaj się z zapisem zmiennoprzecinkowym liczb (materiały w załączeniu),

W celu sprawdzenia zasad zapisu załaduj na wierzchołek stosu rejestrów koprocesora liczbę n a potem prześlij ją do pamięci w formacie 32-bitowym.

a) pp startuje od lokacji FFFFFFFO gdzie w nastawianej pamięci (16 bajtów) są umieszczone rozkazy: MOV SP, #1000    (k. operBC)

JMP (0000): (0400)    (k. oper EA)

przesuń, segment.

Wartości odczytywane na wyświetlaczach to:

31

0

adres

31    0

FF FF FF F0 FF FF FF F4 FF FF FF F8 FF FF FF FC

dane

■4—

EA 10 00 BC 04 00 0000

dalsze wartości są bez znaczenia

Zauważ odwrotną kolejność bajtów

b) Począwszy od 4000h wpisz program: FLD, PI    (D9, EB)

FST, (5000h)    (D9, 16, 00    50)

JMP    (EB FE)

Zapisujemy bajty kodu oczywiście w odwrotnej kolejności.

adres

31    0

00 00 40 00 00 00 40 04

Dane

31    0

16 D9 EB D9 FE EB 50 00

W rozkazie FST występuje adres bezpośredni 5000h. Zapisywany w kolejności: młodszy bajt, starszy bajt za kodem operacyjnym. Stosując dalej tą adresację pamiętaj że: mod = 00 - r/m =110

bajt s-i-b nie występuje (tryb rzeczywisty)

3 Po wprowadzeniu kodu wyzeruj pp i przekrokuj. Zauważ, że po odczycie kodu spod adresu 4004 pp mógłby już „wyprowadzić” n pod lokacją 5000. Jednakże ze względu na długą kolejkę pp wpierw odczyta sekwencyjnie 32 bajty (tj. 8 cykli magistrali). Liczbę należy odczytywać w naturalnej kolejności

1. - bit domyślny

mantysa (fraction)

Znak

S

Wykładnik (exp)

Mantysa przyjmuje wartości od 1.0 do prawie 2 (1.1 ... 1) Aby otrzymać wykładnik E należy od pola exp odjąć tzw. Bazę B = 01111111 E = EXP — B

Wartość E może być więc dodatnia lub ujemna.

Jeżeli E=0 to mantysa jest wprost liczbą zmiennoprzecinkową E>0 to przesuwamy przecinek mantysy w prawo E<0 to w lewo.