img126 (3)

250 / łoniosłksmilnm 

aktywny udział biorą osoby duchowne. Podobne organizacje powstały w wielu krajach Europy, chociaż ze strony kol katolickich spotyka się niekiedy ostre ataki na homoseksualistów.

Dla tych /. nich. którzy są bardzo religijni, homoseksualizm jest zwykle cięższy do zniesienia niż dla osób niewierzących lub wierzących jedynie powierzchownie. Często w psychice osoby wierzącej toczy się trudna walka z popędem płciowym. Niekiedy kończy się to wyhamowaniem popędu homoseksualnego i stanem pewnej aseksualności. Najczęściej jednak, po dłuższym lub krótszym okresie walki, skłonności homoseksualne biorą górę. U niektórych prowadzi to do utraty wiaty, u innych do przekonania, że homoseksualizm niekoniecznie musi się łączyć z utratą możliwości zbawienia i utratą głębokiej wiary:

..Moja szczególna słabość jest grzeszna jedynie wtedy. gdy związek z drugim człowiekiem jest pozbawiony miłości. Nie jest rzeczą zlą kochać drugiego człowieka, niezależnie od tego. czy jest on mężczyzną. czy kobietą. Rzeczą złą, bardzo złą, jest dokonanie świętego aktu bez szacunku i prawdziwego uczucia dla drugiej osoby. Wtedy bóg uważa, że jego święty dar zostaje źle użyty i zmarnowany”.

..Jeżeli mężczyzna kocha innego mężczyznę, nic może to być grzechem. Akt fizyczny jest jedynie szczegółem”.

Osoby o silnych przekonaniach religijnych mają zwykle skłonność do szczegółowego i wielokrotnego rozważania aspektów miłości homoseksualnej, co często prowadzi ich do interesujących uogólnień o miłości i seksie. Niektórzy uznają, że jest to cierpienie zadane człowiekowi przez Boga lub dochodzą do wniosku, że homoseksualizm nadaje szczególną wartość ich życiu.

Badania Kinseya i wsp. wykazały, że z reguły wśród mężczyzn o silnych przekonaniach religijnych homoseksualizm występuje rzadziej, niezależnie od tego. czy związani są oni z Kościołem katolickim lub protestanckim. czy z judaizmem.

Badania Weinberga i Willianisa nie wykazały związku między stylem życia i psychologicznymi problemami związanymi z homoseksualizmem a wyznawaniem religii katolickiej, protestanckiej czy judaizmu. Stwierdzono jedynie. że Żydzi homoseksualiści częściej informowali ojców o swoich skłonnościach i byli bardziej skłonni do szukania w tej mierze porad psychiatrycznych. Prawdopodobnie jest to jednakże związane z tradycją żydowską, a nie z homoseksualizmem badanych.

Najbardziej zaniepokojeni możliwością ujawnienia swych skłonności są homoseksualiści, którzy przywiązują dużą wagę do zasad religijnych. Choć nie obawiają się szczególnej dyskryminacji lub braku tolerancji, to jednak opinia innych ludzi jest dla nich szczególnie ważna. Homoseksualiści religijni są mniej związani socjalnie / innymi homoseksualistami i mniej doświadczeni w praktykach homoseksualnych. Bardziej /a to są skłonni uważać, że ich upodobania są wrodzone i że w związku z tym nie są za nie odpowiedzialni. Wbrew pozorom, religijni homoseksualiści nie mają większego poczucia winy lub wstydu niż inni homoseksualiści. Stwierdzono tylko, że mają takie poczucie oraz odczuwają większy lęk w czasie pierwszych stosunków homoseksualnych.

Brak różnic psychologicznych pomiędzy religijnymi a niereligijnymi homoseksualistami wskazuje, że z upływem czasu religijni homoseksualiści potrafią pogodzić swoje przekonania religijne z nastawieniem seksualnym. Niektórzy z nich uważają po prostu, że ich aktywność seksualna nie ma nic wspólnego z ich