IMG�79

dokonane 24 czerwca 2014 roku zatrzymanie oraz przymusowe doprowadzenie należy uznać za mające na celu jedynie: wpłyniecie na psychikę podejrzanego, jego zastraszenie, uniemożliwienie dobrowolnego j nieskrępowanego złożenia wyjaśnień w sprawie oraz służące jedynie osiągnięciu medialnego efektu.

Prokurator Prokuratury Okręgowej Warszawa - Praga w Warszawie w piśmie z 9 lipca 2014 roku (data wpływu) nie przychyliła się do rzeczonego zażalenia i przesłała przedmiotowy środek zaskarżenia do Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie, do III Wydziału Karnego, celem jego merytorycznego rozpoznania, wnosząc o nieuwzględnienie tego zażalenia i utrzymanie w mocy skarżonego postanowienia.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Po zapoznaniu się z aktami tej sprawy należy stwierdzić, że zażalenie nie posiada w sobie cech zasadności i nie zasługuje na uwzględnienie. Należy zgodzić się z prokurator (pismo z 9 lipca 2014 roku - data wpływu), że przedmiotowe postanowienie w zakresie dotyczącym nie tylko wszystkich przeszukań, ale i - zatrzymania, znajdowało uzasadnienie w materiale dowodowym zebranym w niniejszej sprawie na ówczesny czas oraz było oparte na właściwej podstawie prawnej, a powyższe czynności były konieczne z uwagi na realizację celów postępowania karnego. Sama zaś czynność zatrzymania, przeprowadzona na podstawie tego postanowienia, została wykonana prawidłowo.

Zgodnie między innymi z treścią art. 217 § 1 k.p.k. rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie należy wydać na żądanie sądu lub prokuratora, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki także - na żądanie policji lub innego organu uprawnionego. Osobę, mającą rzecz podlegającą wydaniu, wzywa się do wydania jej dobrowolnie (§ 2 art. 217 k.p.k.). W razie odmowy dobrowolnego wydania rzeczy można przeprowadzić jej odebranie (§ 5 art. 217 k.p.k.). W myśl treści art. 219 § 1 k.p.k. w celu wykrycia lub zatrzymania albo przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej, a także w celu znalezienia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub podlegających zajęciu w postępowaniu karnym, można dokonać przeszukania pomieszczeń i innych miejsc, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że osoba podejrzana lub wymienione rzeczy tam się znajdują. W celu znalezienia rzeczy wymienionych w § 1 i pod warunkiem określonym w tym przepisie można też dokonać przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów (§ 2 art. 219 k.p.k.). Zgodnie z treścią art. 220 § 1 k.p.k. przeszukania może dokonać prokurator albo na polecenie sądu lub prokuratora Policja, a w wypadkach wskazanych w ustawie - także inny organ. W myśl treści art. 244 § 1 k.pk Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź nie można usta® jej tożsamości albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej oso®¹*

i