kralT

gdzie:

gdzie:

C — współczynnik zależny od zbieżności komina określa się z wykresu na rys. 46, F — pole poziomego przekroju płaszcza komina u jego podstawy [m*],

E — współczynnik sprężystości materiału płaszcza komina [kG/m^!],

J — moment bezwładności przekroju płaszcza komina u jego podstawy [m⁴J,

y — ciężar objętościowy materiału płaszcza [kG/m^a], g = 9,81 m/s* (przyśpieszenie ziemskie).

Dla kominów cylindrycznych, o zmiennej grubości ścian w granicach warunku, że maksymalny moment bezwładności jf_max przekroju poprzecznego komina nie przekracza 2-krotnej wartości Jmin takiegoż przekroju — okres podstawowych drgań własnych T oblicza się ze wzoru:

T = 1,79 • H* ■

c

gdzie: Fg_r = 0,5 • (F_max+F_min)    — średnia powierzchnia przekroju poprzecz

nego komina [m²],

Jf,_r = 0,5 • {Jmaz+Jmin)    —- średni moment bezwładności przekroju

poprzecznego komina [m⁴],

a pozostałe oznaczenia jak we wzorze poprzednim dla kominów zbieżnych.

Poza wyżej wymienionymi, norma kominowa podaje również wzory do obliczania okresów podstawowych drgań własnych w kominach cylindrycznych oraz zbieżnych, które są dodatkowo obciążone ciężarami skupionymi (np. zbiornikiem wodnym zainstalowanym na trzonie komina).

Wartość współczynnika dynamicznego przyjmuje się następująco:

a)    dla kominów o wysokości H^.25 m, a także o wysokości 25 m<77 ^100 m jeśli ich podstawowy okres drgań własnych 0,5 s — współczynnik dynamiczny £ = 1,25,

b)    dla kominów o wysokości 25 m<7/^100 m jeśli ich podstawowy okres drgań własnych T>0,5 s — współczynnik dynamiczny £ = 1,50,

c)    dla kominów o wysokości 77>100 m współczynnik dynamiczny oblicza się ze wzoru:

£ = 1+0

gdzie:

T — okres podstawowych drgań własnych komina, określony poprzednio podanymi wzorami,

T_w— okres porywów wiatru, przyjmowany:

T_w = 6-4-10 s — dla kominów o wysokości i/$4 150 m,

T_w = 8-4-12 s — dla kominów o wysokości H> ISO m, przy czym mniejsze wartości okresów T_w występują przy mniejszych prędkościach wiatru (v<25 m/s ), a większe wartości T_w odnoszą się do dużych prędkości wiatru (v>40 m/s ).

Teoretyczne podstawy i wzory praktyczne do dynamicznych obliczeń kominów są przedstawione w miesięczniku Budozonictwo Przemysłowe nr 1-4-4 z 1954 r., w Czasopiśmie Technicznym nr 1-4-2 z 1957 r., w podręczniku Sach-nowskiego Żelezobietonnyje Konstrukcji oraz w Budownictwie Betonowym tom XIII w odniesieniu do kominów żelbetowych i u Strieleckiego Stalnyje Konstrukcji w zastosowaniu do kominów stalowych.

1.8. WYMIAROWANIE PŁASZCZA KOMINA

W oparciu o obliczone obciążenia pionowe, momenty od parcia wiatru i odkształcenia trzonu oraz ew^T. momenty termiczne (w kominach żelbetowych), należy sprawdzić przyjęte wymiary komina, kontrolując naprężenia w materiałach płaszcza.

Naprężenia termiczne obwodowe w żelbetowym płaszczu komina przenosi zbrojenie pierścieniowe (minimum 1,5-4-2,5°/₀₀), a w płaszczach murowanych zabezpieczenie przeciw pionowemu spękaniu kominów' stanowi ich obręczowanie (minimum 0,75°/_oo), co zostało podane poprzednio przy omawianiu wpływu temperatury na naprężenia.

Wobec tego podstawę do wymiarowania charakterystycznych przekrojów poziomych płaszcza będzie stanowiła siła pionowa N pochodząca od ciężaru własnego kolumny, wzięta z rubryki 7 wzgl. 5 uprzednio sporządzonej tablicy wartości statycznych oraz moment od parcia wiatru M_n wzięty z rubryki 11 tejże tablicy, z ewent. zwiększeniem go o moment wywołany sprężystym odkształceniem trzonu komina.

Wartości te pozwalają określić w każdym badanym przekroju poziomym komina największy mimośród

M_n

1.8.1. Naprężania ściskające w kominach murowanych z cegły

Należy je obliczać bez uwzględnienia rozciągania w zaprawie, przy czym rozwierająca się spoina nie może siągać dalej niż do środka ciężkości przekroju komina.

107