kupisiewicz dydaktyka ogólna 4

190 Dydaktyka ogólna

Bibliografia

Berezowski S., Długoszowa J. Techniczne środki nauczania. Warszawa 1973, PZWS.

Cram D. Maszyny i programowanie dydaktyczne. Tłum. M. Stryjecki. Słowo wstępne - Cz. Kupisiewicz. Warszawa 1969, PWN.

Glóckel H. Vom Unterricht. Lehrbuch der Allgemeinen Didaktik. Bad Ileilbrunn 1990, Verlag Julius Klinkhardt.

Godlewski M. Technika w służbie nauczania. W: Godlewski M. (red.) Alctualne problemy integracji nauki i oświaty. Warszawa 1972, ZNP.

Morsy Z. (red.) Massmedia et óducation. Paris 1984, UNESCO.

Okoń W. Elementy dydaktyki szkoły wyższęj. Warszawa 1971, PWN.

Okoń W. Słownik pedagogiczny. Wyd. 5. Warszawa 1992, PWN.

Schramm W., Coombs P.H., Kahnert F„ Lyle J. Techniąues modernes au sernice d'une education planifiee. Paris 1970, UNESCO.

Strykowski W., Gawrecki L. Metody i środki Izształcenia stosowane w szkole. Warszawa - Kraków 1990, PWN.

Weidenmann B., Krapp A. Padagogische Psychologie. Munchen 1986, Juventa Vcrlag.

Zborowski J., Czosnowska A. U podstaw modernizacji procesu dydaktycznego w uczelni wyższej. „Dydaktyka Szkoły Wyższej” 1969, nr 2-3.

PLANOWANIE PRACY DYDAKTYCZNEJ

Jednym z głównych warunków skuteczności wszelkiego świadomego i celowego działania, zwłaszcza długotrwałego i złożonego, jest planowanie¹. Polega ono na gruntownie przemyślanym przewidywaniu przebiegu i rezultatów określonych procesów zgodnie z projektem czynności, który obejmuje z jednej strony listę zadań, jakie mają być wykonane w ustalonych terminach, z drugiej zaś wskazuje realizatorów, metody oraz środki urzeczywistnienia tych zadań, a ponadto sposoby kontroli i oceny uzyskanych wyników. Tak rozumiane planowanie spełnia ważną rolę nie tylko w produkcji, w przestrzennym zagospodarowaniu kraju itp., lecz również w rozwoju oświaty i szkolnictwa wyższego oraz szeroko pojmowanej pracy dydaktyczno-wychowawczej. Tego rodzaju planowanie jest warunkiem koniecznym skuteczności procesu nauczania-uczenia się, gdyż chroni nauczyciela od przypadkowości i chaotyczności działania oraz pozwala mu ocenić, czy i ewentualnie w jakim stopniu realizuje on wyznaczone cele nauczania i wycho-wania.

1. Rodzaje planowania dydaktycznego

Nauczyciel, przygotowując się do realizacji zadań dydaktycznych czekających go w nowym roku szkolnym, sporządza dla każdej z klas, w których ma uczyć, roczny plan nauczania w zakresie sw^ojcj specjalności, zwany także rozkładem materiału.

1

Zgodnie z definicją H. Ozbekhana z Uniwersytetu Filadelfijskiego (1973/74, s. 65) planowanie odznacza się następującymi cechami: jest, po pierwsze, oddziaływaniem na określony przedmiot lub grupę przedmiotów: po drugie, jest oddziaływaniem świadomym, zamierzonym; po trzecie, w wyniku tego oddziaływania mają nastąpić w przedmiocie, na który jest ono skierowane, określone i zarazem pożądane zmiany.