Obraz0 (2)

3.    uzyskania stabilność stawu

4.    odbudowy propriocepcji

Jednym z warunków uzyskania satysfakcjonujących wyników leczenia, bez względu na wybraną metodę leczenia, w okresie postępowania zrostu kostnego, jest odpowiednio długi okres odciążenia kończyny dolnej.

Okres odciążania kończyny z pomocą dwóch kul łokciowych, zaburza prawidłowy stereotyp ruchów miednicy. Chód ze zmniejszonym zgięciem w stawie biodrowym i kolanowym powoduje zwiększenie skrętu miednicy po stronie chorej, pozwalając tym samym na wydłużenie kroku. Zmniejszenie pochylenia miednicy w płaszczyźnie czołowej (po stronie urazu) umożliwia wykonanie kroku mniejszym zakresie zgięcia w stawie kolanowym. Chód w rotacji zewnętrznej daje możliwość przeniesienia kończyny w przód bez wykonania zgięcia grzbietowego stopy.

Okres częściowego odciążania kończyny, z pomocą jednej kuli łokciowej sprzyja wykształceniu się nawyku chodzenia z kończyną zdrową w przywiedzeniu, a kończyną chorą w odwiedzeniu. Dodatkowo chorzy przyzwyczajają się do przenoszenia kończyny mchem obwodzenia, co pozwala na wykonanie mchu z mniejszym zakresem zgięcia w stawie biodrowym i kolanowym. Opisane mechanizmy kompensacyjne, wynikające z przedłużonego dociążenia kończyny powodują znaczne ograniczenia mchu i osłabienie poszczególnych gmp mięśniowych, a tym samym mogą powodować rozwój zmian przeciążeniowych w całym narządzie mchu.

Skutki (negatywne) chodu z kulami (23):

•    osłabienie siły mięśniowej kd

•    osłabienie hamowania ekscentrycznego

•    zaburzenie współpracy mięśniowej

•    zaburzenie koordynacji

•    nierównomierne obciążanie

Okres szpitalny 0-2 tygodnia    ^K

Program rehabilitacji powinien zostać wprowadzony już od pierwszej doby po zabiegu. Zabiegi rozpoczyna się od terapii CPM. Ruchy bierne wykonuje w niewielkim, bezbólowym zakresie. Stopniowe zwiększanie mchu pozwala na przyzwyczajenie się pacjenta do tego typu pracy, nie zniechęca, a dzięki systematycznemu ruchowi pacjent jest w