122
451. Jeżeli wartość energii jonizacji niewzbudzonego atomu wodoru wynosi E, to wartość energii potrzebnej do usunięcia elektronu z drugiej orbity poza atom wynosi:
• A. -i £, B. jE, C. 4E, D. 2E.
452. Energia elektronu na pierwszej orbicie w atomie wodoru wynosi — 13,6 eV. Energia kwantu emitowanego przy przejściu elektronu z drugiej orbity na pierwszą wynosi:
A. 6,8 eV, «B. 10,2 eV, C. 3,4 eV, D. 13,6 eV.
453. Najkrótszą długość fali serii K widma promieniowania charakterystycznego rentgenowskiego będzie wysyłać lampa, której anoda jest wykonana z:
A. 20Ca, B. 29Cu, C. 26Fe, * D. 42Mo.
454. W rentgenowskim widmie charakterystycznym dla danej anody największą energię mają kwanty odpowiadające linii:
A. K , % B. Ka, C.L, D. L .
CL p CL p
455.
Charakter rentgenowskiego widma liniowego zależy od:
A. liczby masowej pierwiastka anody lampy rentgenowskiej, • B. liczby atomowej (porządkowej w układzie periodycznym) pierwiastka anody,
C. napięcia przyłożonego do lampy,
D. gęstości anody.
Długość fal promieniowania rentgenowskiego zmniejsza się, jeżeli:
A. zwiększymy natężenie prądu żarzenia katody,
B. zmniejszymy napięcie między katodą i anodą, * C. zwiększymy napięcie miedzy katoda Lanpda.
D. zwiększymy masę atomową materiału anody.
458.
459.
j
Jeżeli najmniejszy kąt odbłysku (odpowiadający pierwszemu maksimum interferencyjnemu) promieniowania rentgenows
K ,
kiego o długości fali X wynosi — radianow, to (największa)
T
odległość między płaszczyznami atomów w krysztale wynosi:
A. 21, B. j, • c. /łi D. ^21.
Jeżeli zwiększymy napięcie przyspieszające elektrony w lampie rentgenowskiej 4 razy, to graniczna długość fali (widma ciągłego):
A. wzrośnie 4 razy, • B. zmaleje 4 razy,
C. zmaleje 2 razy, D. wzrośnie 2 razy.
Który z wykresów umieszczonych poniżej może przcdsla wiać widmo ciągłe promieniowania wysyłanego przez lampę rentgenowską? (/-natężenie promieniowania, / częstol liwość).
J"
___
f f r t
A. % B. C. I)
Jeżeli napięcie między anodą i katodą w lampie irnlg< nu wskiej wynosiło U, to najmniejsza długość fali widma (ii|ph i-o wynosiła X (e - ładunek elektronu). Z otrzymanych dany* I* doświadczalnych możemy obliczyć stałą Plancka wrdluj-. w/u ru: (c - prędkość światła)
• A. h =
eUX
B. h
eU
~Xc’
C. h
eUc X '
I) h
cii