■
%
m
lie ^ dl
■ ii
,6rca (1«J
Miśnią ji
*•1 dj %;o2J akt I j ma wyj® b na śliiił iy młodej® Janina m oprowadź nobójst^g Gra «■ rle fl
B %encja demona i wampira generis feminini1S. Oba 1 mobwy odnaleźć można w Życiu (1903); jest to I dramat pisany bardzo szarym, stylistycznie nieatrak-
■ cyjnym językiem, ale interesujący ze względu na b pomysł fabularny. Młoda dziewczyna zakochała się I z wzajemnością w nauczycielu muzyki; niestety, ów I pan2 1 Karol ma żonę i dzieci. Mimo to kandydaci na Łkochanków postanawiają odejść razem od swych
■ rodzin w chwili, gdy ich sekret odkryła pani Eliza, I matka młodej Wandy (nb. dramat dedykowany jest | Wandzie Siemaszkowej, czyżby na jej cześć autor I wybrał imię dla swej bohaterki?). Jednakże Wanda I wlostatniej chwili waha się, nie chce opuścić mat-I kil Akt następny rozgrywa się po dłuższym upły-I wie czasu. Nie pomogła podróż zagraniczna, nie po-1 mogły żadne inne rozrywki. Wanda, pozbawiona kon-k taktu z ukochanym, słabnie fizycznie i psychicznie, Łpragnie umrzeć, podejmuje nawet próbę sam obój-I stwa. Matka w tej sytuacji zdobywa się na krok i heroiczny; udaje się do domu muzyka, który w tym I czasie zyskał sławę i pieniądze po napisaniu opery I iinie potrzebuje zarobkować lekcjami. Pani Eliza S; Maga Karola, by zaczął znów uczyć Wandę, przywró-|cił ją życiu nawet za cenę najtrudniejszą do przykra dla moralności mieszczańskiej. Eliza zyskuje Sniespodziewanie sojuszniczkę w żonie Karola. I pod koniec sztuki obie starsze panie piją herbatę, a Ka-
125
207—287.
■ 15 2, Greń, Feldman: inscenizacje modernizmu [w:] Rok j90o. k Szkice o dramacie zapomnianym, Kraków 1969,