Archeologu Polski. i. XXIX: 1984, z. I PL ISSN 0003-8180
MELANIA KLICHOWSKA
STRUKTURY UPRAWNE W EPOCE BRĄZU I WE WCZESNEJ EPOCE ŻELAZA NA ZIEMIACH POLSKICH W ŚWIETLE BADAŃ ARCHEOBOTANICZNYCH
L WSTĘP
Problem struktur uprawnych w minionych okresach i epokach to zagadnienie niezwykle złożone i obszerne nawet dziś. gdy dysponujemy już bogatym zasobem infoimacji źródłowych, poszerzonym dzięki badaniom specjalistycznym szczególnie z zakresu rozwijającej się obecnie paleoetnobotaniki oraz palmotogii, paleozoologii, antropologii i innych dyscyplin przyrodniczych.
W polskiej literaturze przedmiotu temat ten był podejmowany przez archeologów i historyków, którzy zajmowali się nim w węższym lub w szerszym zakresie. Przykładowo wymienię tu prace H. Burchard (1953), A- Dymaczewsfaęgo (1963), M. Dembińskiej (1965). K. (Jodłowskiego (1966), W. Łosińskiego (1970), J. Ostó>-Zagórskicgo (1974) czy A. Gardawskiego (1979). Z wymienionych autorów najbardziej związane z podjętym tematem są publikacje A. Gardawskiego. K. (Jodłowskiego i J. Ostoja-Zagórskicgo, do których ustosunkuję się w dalszej części pracy.
Celem niniejszego opracowania jest podjęcie próby, prowadzącej do włączenia się do tematu poprzez możliwie szczegółowe przedstawienie całej dotychczasowej bazy materiałowo-iródłowej z zakresu paleoetnobotaniki, zgromadzonej przede wszystkim na podstawie przeprowadzonych badań własnych (aneks I i 2). Ponadto zamierzano wykazać, iż nowe dane prowadzą do zmiany niektórych poprzednich uogólnień i poglądów, dotyczących zwłaszcza znalezisk roślinnych z wczesnej epoki żelaza na ziemiach polskich. W intencji autorki leżało również zwrócenie uwagi na pewne nieścisłości, które są powtarzane w polskiej literaturze archeologicznej.
Zbiorcze i szczegółowe zestawienia roślin uprawianych z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza, opracowane na podstawie stwierdzonych pozostałości ich szczątków i odcisków, pozwalają na wskazanie tych gatunków uprawnych, które wówczas miały najważniejsze znaczenie w życiu i gospodarce rolnej ludności, zamieszkującej